کروم

کروم یک ماده معدنی می باشد. از دسته عناصر کمیاب ضروری می باشد، علت این نام گذاری ضروری بودن مقادیر بسیار اندک آن جهت سلامتی می باشد. دو نوع کروم وجود دارد: کروم سه ظرفیتی و شش ظرفیتی. نوع اول در غذا و مکمل ها وجود دارد و برای انسان بی خطر می باشد؛ نوع دوم سم محسوب می شود و مشکلات پوستی و سرطان ریه ایجاد می کند. 

کروم جهت تنظیم سطح قند خون در موارد ذیل استفاده می شود: افراد مبتلا به پیش دیابت، دیابت نوع ۱ و نوع ۲، بالا رفتن قند خون به دلیل مصرف استروئید ها و داروهای ایدز. 

کروم در موارد زیر نیز استفاده می شود: 

افسردگی، سندروم ترنر، سندروم تخمدان پلی کیستیک، کاهش کلسترول بد، افزایش کلسترول خوب در افراد مصرف کننده بتا بلاکر، سندروم متابولیک، حمله قلبی، اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی، اختلال پرخوری. 

برخی از مردم کروم را جهت کاهش وزن، افزایش توده عضلانی و کاهش چربی بدن استفاده می کنند. کروم همچنین در موارد ذیل استفاده می شود: افزایش کارایی ورزشکاران، افزایش انرژی، پیشگیری از کاهش کارایی ذهن به دلیل پیری. 

کروم به صورت وریدی به عنوان مکمل غذایی استفاده می شود. 

چگونه کار می کند؟

کروم می تواند از طریق اثرگذاری بر نحوه استفاده از انسولین توسط بدن، سطح قند خون را تنظیم کند. 

کروم احتمالا در موارد زیر موثر باشد: 

کمبود کروم: مصرف خوراکی کروم جهت پیشگیری از کمبود کروم مفید می باشد. 

کروم ممکن است در موارد زیر موثر باشد: 

دیابت: برخی از تحقیقات نشان می دهند که مصرف خوراکی کروم پیکولینات (نوعی ماده شیمایی حاوی کروم)، به تنهایی یا همراه بیوتین سطح قند خون ناشتا و انسولین را کاهش می دهد و به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک می کند که انسولین کار کند. همچنین کروم پیکولینات از افزایش وزن و تجمع چربی در افراد دیابتی که داروهای ضد دیابت سولفونیل اوره مصرف می کنند، جلوگیری می کند. 

دزهای بالاتر کروم ممکن است موثرتر باشد و سریع تر اثر کند. دزهای بالاتر همچنین ممکن است سطح کلسترول و تری گلیسیرید را در برخی از افراد کاهش دهد. 

تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف کروم پیکولینات ممکن است اثرات مشابه (اثرات ایجاد شده در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲) در افراد زیر ایجاد کند:

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، افرادی که در نتیجه درمان با استروئیدها به دیابت مبتلا می شوند، دیابت بارداری

تحقیقات دیگری در خصوص اثربخشی کروم در دیابت در حال انجام است. کروم ممکن است در همه افراد موثر نباشد. برخی از محققین بر این باورند که این دارو صرفا در افراد مبتلا به سو تغذیه و یا افراد مبتلا به کمبود کروم، موثر می باشد. سطح کروم می تواند پایین تر از مقادیر نرمال درافراد دیابتی باشد.   

بالا بودن کلسترول و سایر چربی های بدن: برخی از تحقیقات نشان می دهند که مصرف روزانه ۱۵ تا ۲۰۰ میکروگرم کروم به مدت ۶ تا ۱۲ هفته سطح LDL  و کلسترول تام را در افراد مبتلا به چربی خون کاهش می دهد. سایر تحقیقات نشان می دهند که مصرف آن به مدت ۷ تا ۱۶ ماه، سطح تری گلیسیرید را کاهش و HDL (چربی خوب) را کاهش می دهد. همچنین مصرف کروم به تنهایی یا همراه سایر مکمل ها سطح چربی بدن را در افراد دارای مقادیر زیاد توده چربی کاهش می دهد. با این وجود شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف روزانه کروم به مدت ۱۰ هفته، سطح کلسترول را در افراد یائسه تغییری نداده است. 

کروم ممکن است در موارد زیر موثر نباشد: 

کارایی ورزشکاران: برخی از تحقیقات نشان می دهند که مصرف کروم در هنگام شرکت در تمرین های مقاومتی موجب کاهش وزن بدن، کاهش چربی و افزایش توده لخم بدن می شود. البته تحقیقات قابل اعتمادتر نشان می دهند که مصرف کروم خوراکی قدرت و توده لخم بدن را در ورزشکاران افزایش نمی دهد. 

اختلال پرخوری : تحقیقات نشان می دهد که مصرف خوراکی کروم پیکولینات به مدت ۶ ماه در افراد مبتلا به اختلال پرخوری اثر بر تعداد دفعات خوردن، علایم افسردگی و وزن ندارد. 

پره دیابت (پیش دیابت): به نظر نمی رسد مصرف کروم اثری بر سطح قند خون در افراد مبتلا به پره دیابت داشته باشد. 

چاقی: شواهد متناقضی در مورد اثر کروم بر چاقی وجود دارد. برخی از تحقیقات نشان می دهند که کروم به کاهش وزن در افراد دارای اضافه وزن و چاق کمک می کند. البته مقدار کاهش وزن به لحاظ بالینی قابل توجه نیست. بعلاوه بسیاری از تحقیقات نشان می دهند که مصرف خوراکی کروم اثری بر کاهش وزن ندارد. 

اسکیزوفرنی: تحقیقات نشان می دهند که مصرف روزانه ۴۰۰ میکروگرم کروم به مدت ۳ ماه اثری بر وضعیت روانی و وزن در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نداشته است. 

شواهد کافی جهت مصرف کروم در موارد زیر موجود نیست و نیاز به مدارک بیشتری جهت اثبات اثربخشی آن در این موارد می باشد: 

زوال عقلی ناشی از پیری: تحقیقات نشان می دهد که مصرف ۱۰۰۰ میکروگرم کروم روزانه و به مدت ۱۲ هفته در افراد پیر حافظه و یا افسردگی را بهبود نمی بخشد. البته تصویرهای گرفته شده از مغز نشان می دهد که کروم می تواند باعث افزایش فعالیت مغزی در هنگام بازی های مغزی شود. 

بالا بودن قند خون وابسته به درمان های ایدز: تحقیقات نشان می دهد که مصرف روزانه کروم پیکولینات یا کروم نیکوتینات به مدت ۸ تا ۱۶ هفته ممکن است مقاومت به انسولین را در افراد تحت درمان با رژیم های ضد ویروسی ایدز کاهش دهد. 

افسردگی آتیپیک: تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف کروم پیکولینات ممکن است تعداد دفعات عود افسردگی آتیپیک را کمتر کند. البته سایر شواهد پیشنهاد می دهند که مصرف کروم پیکولینات بسیاری از علایم این نوع افسردگی را برطرف نمی کند. 

بالا رفتن غیر عادی سطح کلسترول بواسطه داروها: تحقیقات اولیه نشان داده است که مصرف روزانه ۶۰۰ میکروگرم کروم سطح HDL را در آقایانی که بتابلاکر استفاده می کرده اند، افزایش داده است. 

اختلال دو قطبی: تحقیقات اولیه نشان داده است که مصرف روزانه ۶۰۰ تا ۸۰۰ میکروگرم هیدروکلرید کروم به مدت ۲ سال، تعداد دفعات بروز اختلالات روانی شدید را در بیماران دوقطبی مقاوم به درمان کاهش داده است. 

اختلال افسردگی پایدار (افسرده خویی): شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کروم ممکن است پاسخ افراد مبتلا به اختلال افسردگی پایدار را به داروهای ضد افسردگی بهتر کند. مصرف کروم پیکولینات یا کروم پلی نیکوتینات حالات روحی افرادی را که بطور نسبی به داروهای ضد افسردگی پاسخ می دهند، بهتر کرده است. 

پایین بودن قند خون: تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف روزانه کروم کلرید به مدت ۳ ماه، سطح قند خون را در افراد دارای قند خون پایین افزایش داده است و علایم آنها را بهتر کرده است. سایر تحقیقات نشان می دهند که مصرف روزانه کروم(Biochrome, Pharma-Nord, Denmark)  و به مدت ۳ ماه علایمی مثل لرزش و اختلال در جهت یابی را در این افراد بهتر کرده است. 

سندروم متابولیک: تحقیقات اولیه نشان می دهند که مصرف ۲ بار در روز و به مدت ۱۲ هفته فرآورده ای از کروم (Chromax, Nutrition21, Purchase, NY) اثری بر وزن، دور کمر، سطح قند خون و سطح کلسترول نداشته است. 

حمله قلبی: تحقیقات پیشنهاد می دهند که ممکن است ارتباطی بین مقادیر پایین کروم در ناخن انگشتان پا و افزایش خطر حمله قلبی وجود داشته باشد. البته اندازه گیری کروم در ناخن انگشت پا معیار دقیقی از میزان کروم بدن نیست. هیچ تحقیق قابل اعتمادی نشان نمی دهد که مکمل کروم می تواند از حمله قلبی جلوگیری کند. 

سندروم تخمدان پلی کیستیک: تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف ۱ یا ۲ بار در روز کروم پیکولینات ممکن است سطح قند خون را در افراد مبتلا به سندروم پلی کیستیک تنظیم کند. البته سایر تحقیقات این نتیجه را نقض می کنند. 

سندروم ترنر: سندروم ترنر نوعی بیماری ارثی است که معمولا به دیابت منجر می شود. تحقیقات اولیه نشان می دهند که مکمل کروم ممکن است متابولیسم قند و چربی را در این افراد بهتر کند. 

مصرف خوراکی کروم برای کوتاه مدت احتمالا در عمده بزرگسالان بی خطر باشد. مقدار ۱۰۰۰ میکروگرم کروم در روز به مدت ۶ ماه بدون خطر استفاده شده است. 

مصرف خوراکی کروم در طولانی مدت ممکن است در عمده بزرگسالان بی خطر باشد. بر اساس مطالعات کوچک انجام شده کروم در مقادیر ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ میکروگرم در روز به مدت ۲ سال بدون خطر استفاده شده است. در برخی از افراد عوارض جانبی ذیل اتفاق افتاده است: ناراحتی پوستی، سردرد، سرگیجه، تهوع، تغییر افکار، اختلال در فکر کردن، اختلال در جهت یابی و قضاوت. عوارض جانبی شدیدتری در دزهای بالا اتفاق افتاده است از جمله اختلالات خونی، آسیب کبدی و کلیوی و....البته هنوز مشخص نیست که آیا کروم علت اصلی بروز این عوارض می باشد یا نه. 

توصیه ها و هشدارهای مخصوص: 

بارداری: مصرف کروم در مقادیری کمتر یا معادل مقدار نیاز روزانه (سطح AI) در بارداری احتمالا بی خطر باشد. مقدار نیاز روزانه کروم در خانم های باردار ۱۴ تا ۱۸ ساله ۲۹ میکروگرم می باشد. این مقدار برای خانم های باردار ۱۹ تا ۵۰ ساله ۳۰ میکرو گرم می باشد. مصرف کروم در مقادیری بیش از این مقادیر در دوران بارداری ممکن است بی خطر باشد. البته خانم های باردار نباید در دوران بارداری مکمل های کروم استفاده کنند، مگر اینکه از سوی درمانگر آنها تجویز شود. 

 شیردهی: مصرف کروم در مقادیری کمتر یا معادل مقدار نیاز روزانه (سطح AI) در دوران شیردهی احتمالا بی خطر باشد. مقدار نیاز روزانه کروم در خانم های شیرده ۱۴ تا ۱۸ ساله ۴۴ میکروگرم می باشد. این مقدار برای خانم های شیرده ۱۹ تا ۵۰ ساله ۴۵ میکرو گرم می باشد. اطلاعات کافی در خصوص ایمنی مصرف کروم در دزهای بالاتر در این دوران موجود نیست. بهتر است که احتیاط کنید و از مصرف آن اجتناب کنید. 

کودکان: مصرف کروم در مقادیری کمتر یا معادل مقدار نیاز روزانه (سطح AI) در کودکان احتمالا بی خطر باشد. مقدار نیاز روزانه برای هر یک از گروه های سنی به ترتیب زیر می باشد: 

1. ۰-۶ ماهه: ۰/۲ میکروگرم روزانه
2. ۷-۱۲ ماهه: ۵/۵ میکروگرم روزانه
3. ۱-۳ ساله: ۱۱ میکروگرم روزانه
4. ۴-۸ ساله: ۱۵ میکروگرم روزانه
5. پسران ۹-۱۳ ساله: ۲۵ میکروگرم روزانه
6. دختران ۹-۱۳ ساله: ۲۱ میکروگرم روزانه
7. ۱۴-۱۸ ساله: ۲۴ میکروگرم روزانه

مصرف خوراکی کروم در مقادیری بیش از مقدارهای اشاره شده ممکن است بی خطر باشد. 

اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب و اسکیزوفرنی: کروم ممکن است بر ساختار شیمیایی مغز اثر بگذارد و اختلالات روانی و رفتاری را بدتر کند. در صورتی که به یکی از این اختلالات مبتلا هستید، در خصوص مصرف مکمل های کروم هوشیار باشید. در صورت مصرف مکمل کروم به تغییر در حالات روحی و روانی خود توجه کنید. 

حساسیت تماسی به کرومات/چرم: مکمل کروم در افراد دارای حساسیت به کرومات یا چرم، حساسیت ایجاد می کند. علایم حساسیت شامل قرمزی، تورم و پوسته ریزی می باشد. 

دیابت: مصرف همزمان کروم با داروهای ضد دیابت ممکن است باعث افت شدید قند خون شود. در صورت ابتلا به دیابت، فرآورده های کروم را با احتیاط مصرف کنید و قند خون خود را به دقت کنترل کنید. ممکن است نیاز به تنظیم دز داروهای ضد دیابت باشد.

بیماری کلیوی: حداقل ۳ گزارش در خصوص آسیب کلیوی افرادی که کروم پیکولینات استفاده کرده اند، وجود دارد. در صورت ابتلا به بیماری های کلیوی از مصرف مکمل کروم اجتناب کنید. 

بیماری کبدی:  حداقل ۳ گزارش در خصوص آسیب کبدی افرادی که کروم پیکولینات استفاده کرده اند، وجود دارد. در صورت ابتلا به بیماری های کبدی از مصرف مکمل کروم اجتناب کنید. 

تداخلات متوسط: در خصوص این دسته از ترکیب های دارویی هوشیار باشید: 

انسولین: کروم قند خون را کاهش می دهد. انسولین نیز قند خون را کاهش می دهد. در صورت مصرف همزمان کروم و انسولین ممکن است قند خون به شدت افت کند. بنابرین قند خون خود را به دقت کنترل کنید، ممکن است نیاز به تغییر دز انسولین باشد. 

لووتیروکسین: مصرف همزمان کروم با لووتیروکسین ممکن است سرعت جذب لووتیروکسین توسط بدن را کاهش دهد. بنابرین کارایی لووتیروکسین کاهش می یابد. جهت اجتناب از بروز این تداخل، نیم ساعت قبل و ۳-۴ساعت بعد از مصرف کروم، از مصرف لووتیروکسین اجتناب کنید. 

تداخلات ضعیف: مراقب این دسته از ترکیب های دارویی باشید: 

NSAID: این دسته از داروها جهت کاهش درد و التهاب استفاده می شوند. این داروها ممکن است سطح کروم را در بدن افزایش دهند و خطرات و عوارض جانبی آن را افزایش دهند. بنابرین از مصرف همزمان مکمل کروم و NSAID ها اجتناب کنید.

برخی از داروهای از دسته NSAID، ایبوپروفن، ایندومتاسین، ناپروکسن، پیروکسیکام، آسپیرین و... می باشند.