شراب

شراب یک نوشیدنی الکلی است که از تخمیر انگور بدست میاید.

شراب برای جلوگیری از بیمارهای قلبی و عروقی مانند بیماری عروق کرونر قلب، آرترواسکلروز(سختی دیواره سرخرگها)، نارسایی قلبی، سکته قلبی و مغزی. همچنین برای جلوگیری از کاهش مهارتهای تفکر در سنین بالا، بیماری آلزایمر و دیابت نوع 2 نیز کاربرد دارد.

برخی از مردم از شراب برای کاهش اضطراب، تحریک اشتها و بهبود هضم غذا از طریق افزایش اسید معده استفاده میکنند.

شراب گاهی جهت بهبود زخم و رفع نودول های کوچکی که در آرتروز در اطراف مفاصل شکل میگیرد، بطور مستقیم روی پوست اعمال میشود.

چگونه کار میکند؟

شراب حاوی الکل است که مسیرهای مختلف عصبی را در مغز مسدود میکند. همچنین حاوی ترکیبات شیمیایی است که ممکن است اثرات مفید آنتی اکسیدانی روی قلب و سیستم گردش خون داشته باشد و از تشکیل لخته توسط پلاکتها جلوگیری کند.

تذکر : مطالب عنوان شده در این بخش از نظر بررسی شراب بصورت علمی و طبق شواهدی است که از طریق آزمایشات بدست آمده است. این مطالب به هیچ وجه قصد تشویق یا ترغیب به استفاده از این ماده را ندارد.

احتمالا موثر:

پیشگیری از بیماری های سیستم قلب و عروق مانند سکته قلبی و مغزی، آترواکلروزیس، درد قفسه سینه: شواهدی وجود دارد که نوشیدن الکل برای قلب مفید است. نوشیدن روزانه یک نوشیدنی الکلی یا نوشیدن الکل 3 یا 4 بار در هفته یک قاعده  ی خوب برای افراد مصرف کننده ی الکل است. اما بیش از 2 بار نوشیدنی الکلی  در روز مصرف نشود.

مصرف روزانه بیش از 2 بار نوشیدنی الکلی میتواند خطر مرگ را به اندازه ی مرگ ناشی از بیماری های قلبی افزایش دهد. در اینجا یافته های محققان مطرح میشود. بنظر میرسد مصرف نوشیدنی های الکلی مانند شراب توسط افراد سالم خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش میدهد.

مصرف متوسط الکل(یک یا 2 بار روزانه) نسبت به عدم مصرف الکل،خطر بیماری های عروق کرونر، آترواسکلروزیس و حملات قلبی را تقریبا 30 الی 50 درصد کاهش میدهد. مصرف کم تا متوسط الکل(یک یا 2بار در روز) میتواند خطر نوعی از سکته ناشی از تشکیل لخته در عروق خونی(اسکمیک استروک) را کاهش دهد اما خطر نوعی از سکته که ناشی از پارگی عروق است(هموراژیک استروک) را افزایش میدهد.

مصرف کم تا متوسط الکل(یک یا 2 بار در روز) درمقایسه با عدم مصرف الکل در سال قبل از اولین سکته قلبی با کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی یا سایر دلایل ارتباط دارد. در مردان مبتلا به بیماری قلبی اثبات شده، نوشیدن ۱-۱۴ بار نوشیدنی الکلی در هفته شامل شراب، به نظر نمی رسد اثری بر مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی یا سایر دلایل در مقایسه با مردانی که یکبار یا کمتر در هفته الکل مصرف می کنند، داشته است. نوشیدن ۳ بار یا بیشتر الکل در روز، خطر مرگ را در مردان مبتلا به بیماری قلبی افزایش می دهد. 

کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی، سکته یا سایر عوامل:  شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف مقادیر اندک تا متوسط شراب، خطر مرگ را به دلایل مختلف در افراد میانسال و یا مسن کاهش می دهد. 

ممکن است در موارد زیر موثر باشد: 

حفظ مهارت های فکری با افزایش سن: مردان مسنی که دارای سابقه نوشیدن الکل یک بار در روز بوده اند، در دهه ۷۰-۸۰ زندگی خود نسبت به مردانی که سابقه مصرف الکل نداشته اند، دارای توانایی بهتر در مهارت های فکری بوده اند. البته نوشیدن بیش از ۴ بار الکل در روز در افراد مسن به نظر می رسد سبب کاهش قابل ملاحظه توانایی فکر کردن شود. 

پیشگیری از نارسایی احتقانی قلبی: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف نوشیدنی الکلی ۱ تا ۴ بار در روز خطر نارسایی در افراد ۶۵ ساله و بزرگتر کاهش می دهد. 

پیشگیری از دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی در افراد مبتلا به دیابت: افرادی که نوشیدنی الکلی شامل شراب در مقادیر متوسط استفاده می کنند، کمتر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که مقادیر متوسط الکل می نوشند، در مقایسه با افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که الکل نمی نوشند، کمتر در معرض ابتلا به بیماری عروق قلب هستند. این کاهش خطر در افراد سالمی که مقادیر اندک تا متوسط الکل مصرف می کنند، نیز دیده می شود. 

پیشگیری از زخم گوارشی ایجاد شده توسط هلیکوباکتر پیلوری: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف مقادیر متوسط تا زیاد الکل (بیش از ۷۵ گرم) در هفته از نوشیدنی الکلی مثل آبجو و شراب خطر عفونت هلیکوباکتر را کاهش می دهد. 

مدارک ناکافی برای: 

پیشگیری از آلزایمر: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف ۱ تا ۲ نوشیدنی الکلی در روز، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در مردان و زنان در مقایسه با کسانی که نوشیدنی الکلی مصرف نمی کنند، کاهش می دهد. 

پوکی استخوان: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف مقادیر متوسط الکل در خانم های که یائسه شده اند، سبب تقویت استخوان ها می شود. مصرف نصف یا یک نوشیدنی الکلی در روز، به نظر می رسد بهترین اثر را بر روی استحکام استخوان در مقایسه با افرادی که الکل مصرف نمی کنند یا مقادیر زیاد الکل مصرف می کنند، داشته باشد. 

کاهش خطر سرطان: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف ۲۱ نوشیدنی الکلی شامل شراب در هفته، ممکن است خطر مرگ ناشی از سرطان را اندکی کاهش دهد. 

اضطراب: اثر الکل بر روی اضطراب متفاوت است و به وضعیت روانی مصرف کننده بستگی دارد. الکل برخی اوقات سبب کاهش اضطراب و برخی اوقات سبب افزایش اضطراب می شود و البته برخی اوقات هیچ اثری ندارد. 

سایر مواردی که نیاز به مدارک بیشتر جهت اثبات اثربخشی شراب دارد: 

درمان زخم

درمان زخم گوارشی

نوشیدن ۲ لیوان شراب (معادل ۱۵۰ سی سی) یا کمتر در روز در عمده بزرگسالان احتمالا بی خطر باشد. از مصرف مقادیر بیشتر اجتناب شود. مصرف مقادیر بیشتر می تواند سبب گرگرفتگی، گیجی، از دست رفتن هوشیاری، عدم تعادل در راه رفتن، تشنج، استفراغ، اسهال و سایر مشکلات جدی شود. 

مصرف مقادیر زیاد شراب برای طولانی مدت می تواند سبب مشکلات سلامتی جدی مثل وابستگی، مشکلات فکری، مشکلات قلبی، مشکلات کبدی، مشکلات پانکراس یا ابتلا به انواع خاص سرطان شود. 

توصیه ها و هشدارهای مخصوص: 

بارداری و شیردهی: نوشیدن الکل در دوران بارداری خطرناک است. الکل می تواند سبب نقص جنین و سایر آسیب های جدی به نوزاد متولد نشده بشود. نوشیدن الکل در دوران بارداری، بخصوص در ۲ ماهه اول، خطر سقط جنین را بطرز قابل ملاحظه ای افزایش می دهد، همچنین سبب سندروم الکلی مرگ آور و اختلالات رفتاری و تکاملی پس از تولد می شود. در دوران بارداری از مصرف الکل اجتناب شود. 

در دوران شیردهی از مصرف الکل اجتناب کنید. الکل وارد شیر می شود و سبب نقص تکاملی فکری و عضلانی (مثلا عدم توانایی در برگرداندن عضلات) می شود. مصرف الکل می تواند الگوی خواب نوزاد را تغییر دهد. الکل همچنین سبب کاهش شیر مادر شود. 

آسم: نوشیدن شراب ممکن است سبب بروز حمله های آسم شود.این اثر ممکن است به دلیل سالیسیلات یا نیترات اضافه شده به شراب باشد. 

نقرس:  مصرف الکل می تواند سبب بدتر شدن نقرس شود. 

بیماری قلبی: در حالی که شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نوشیدن مقادیر متوسط شراب ممکن است به پیشگیری از نارسایی احتقانی قلبی کمک کند، شراب ممکن است برای کسی که قبلا به این شرایط مبتلا است، خطرناک باشد. مصرف الکل می تواند سبب درد قفسه سینه و بدتر شدن نارسایی احتقانی قلبی شود. 

بالا بودن فشار خون: نوشیدن ۳ یا تعداد بیشتر نوشیدنی الکلی در روز می تواند سبب افزایش فشار خون شود و بدتر شدن پرفشاری خون شود. 

بالا بودن تری گلیسیرید: نوشیدن الکل می تواند سبب بدتر شدن این شرایط شود. 

بی خوابی: نوشیدن الکل می تواند سبب بدتر شدن بی خوابی شود. 

بیماری کبدی: نوشیدن الکل می تواند سبب بدتر شدن بیماری کبدی شود. 

شرایط عصبی: نوشیدن الکل می تواند سبب بدتر شدن برخی از اختلالات عصبی شود. 

التهاب پانکراس: نوشیدن الکل می تواند التهاب پانکراس را بدتر کند. 

سوزش معده و رفلاکس: نوشیدن الکل می تواند این شرایط را بدتر کند.

نوعی اختلال خونی به نام پورفیری: الکل می تواند سبب بدتر شدن پورفیری شود. 

مشکلات فکری: نوشیدن ۳ یا تعداد بیشتر نوشیدنی الکلی می تواند سبب بدتر شدن مشکلات فکری و کاهش توانایی فکر کردن شود. 

جراحی: شراب سیستم عصبی مرکزی را کند می کند. این نگرانی وجود دارد که نوشیدن الکل قبل یا بعد از جراحی سبب کند شدن بیش از حد سیستم عصبی مرکزی شود. حداقل ۲ هفته قبل از جراحی از نوشیدن شراب خودداری کنید.

تداخلات شدید: از این دسته ترکیب دارویی اجتناب کنید: 

کلروپروپامید:  کلروپروپامید سرعت شکست الکل و دفع آن را کاهش می دهد. مصرف همزمان کلروپروپامید و شراب ممکن است سبب سردرد، تهوع، گرگرفتگی و سایر واکنش های نامطلوب شود. در صورت مصرف کلروپروپامید از مصرف شراب اجتناب شود. 

سیساپراید: سیساپراید سرعت شکست الکل و دفع آن را کاهش می دهد. مصرف همزمان سیساپراید و شراب ممکن است سبب سردرد، تهوع، گرگرفتگی و سایر واکنش های نامطلوب شود. در صورت مصرف سیساپراید از مصرف شراب اجتناب شود. 

سیکلوسپورین: شراب ممکن است سبب افزایش جذب سیکلوسپورین شود. مصرف همزمان سیکلوسپورین و شراب ممکن است سبب افزایش عوارض جانبی سیکلوسپورین شود. 

دی سولفیرام: دی سولفیرام سرعت شکست الکل و دفع آن را کاهش می دهد. مصرف همزمان دی سولفیرام و شراب ممکن است سبب سردرد، تهوع، گرگرفتگی و سایر واکنش های نامطلوب شود. در صورت مصرف دی سولفیرام از مصرف شراب اجتناب شود. 

فلودیپین: شراب قرمز می تواند شکست و جذب فلودیپین را تحت تاثیر قرار دهد. نوشیدن همزمان فلودیپین و شراب قرمز سبب افت شدید فشار خون می شود. 

داروهای ضد افسردگی MAOI: شراب حاوی تیرامین می باشد. مصرف مقادیر زیاد سبب افزایش شدید فشار خون می شود. بدن به طور طبیعی تیرامین را می شکند و آن را دفع می کند. این فرآیند طبیعی از بالا رفتن فشار خون به دلیل حضور تیرامین جلوگیری می کند. برخی از داروهای ضدافسردگی از شکست تیرامین جلوگیری می کند. بنابرین مصرف همزمان داروهای ضد افسردگی و شراب سبب افزایش بیش از حد فشار خون می شود. 

داروهای ضد درد: بدن داروهای ضددرد را می شکند و از بدن دفع می کند. الکل موجود در شراب ممکن است سبب کاهش سرعت شکست و دفع داروهای ضد درد شود. بنابرین مصرف همزمان داروهای ضددرد و شراب ممکن است سبب افزایش اثرات و عوارض جانبی این داروها شود. 

داروهایی که سبب سمیت کبدی می شوند: الکل موجود در شراب سبب آسیب به کبد می شود. نوشیدن شراب به همراه این دسته از داروها سبب افزایش آسیب کبدی می شود. از مصرف همزمان این دسته از داروها و الکل اجتناب شود. 

برخی از داروهایی که سبب آسیب کبدی می شوند شامل موارد زیر هستند: 

استامینوفن، آمیودارون، کربامازپین، ایزونیازید، متوتروکسات، متیل دوپا، فلوکونازول، ایتراکونازول، اریترومایسین، فنی توئین، لوواستاتین، پاراواستاتین، سیمواستاتین

متفورمین: متفورمین توسط کبد شکسته می شود. الکل نیز توسط کبد شکسته می شود. نوشیدن همزمان شراب و متفورمین ممکن است سبب عوارض جانبی شدید شود. 

مترونیدازول: مصرف همزمان الکل و مترونیدازول سبب ناراحتی معده، استفراغ، عرق کردن، سردرد و افزایش ضربان قلب می شود. 

فنی توئین: بدن فنی توئین را می شکند و آن را دفع می کند. الکل موجود در شراب ممکن است سبب افزایش سرعت شکست فنی توئین شود. مصرف همزمان شراب و فنی توئین اثربخش فنی توئین را کاهش می دهد و احتمال صرع را افزایش می دهد. 

داروهای آرام بخش (باربیتورات): الکل موجب خواب آلودگی و گیجی می شود. داروهای آرام بخش نیز موجب خواب آلودگی و گیجی می شود. مصرف همزمان داروهای آرام بخش و شراب سبب افزایش خواب آلودگی می شود. از مصرف همزمان شراب و داروهای آرام بخش اجتناب شود. 

داروهای آرام بخش (بنزودیازپین):  الکل موجب خواب آلودگی و گیجی میشود. داروهای آرام بخش نیز موجب خواب آلودگی و گیجی می شود. مصرف همزمان داروهای آرام بخش و شراب سبب افزایش خواب آلودگی می شود. از مصرف همزمان شراب و داروهای آرام بخش اجتناب شود. 

داروهای آرام بخش (مهارکننده های سیستم عصبی مرکزی): الکل موجب خواب آلودگی و گیجی می شود. داروهای آرام بخش نیز موجب خواب آلودگی و گیجی می شود. مصرف همزمان داروهای آرام بخش و شراب سبب افزایش خواب آلودگی می شود. از مصرف همزمان شراب و داروهای آرام بخش اجتناب شود. 

تداخلات حد متوسط: در خصوص این ترکیب دارویی هوشیار باشید: 

آنتی بیوتیک های سولفونامیدی: الکل موجود در شراب با آنتی بیوتیک های سولفونامیدی تداخل دارد. مصرف همزمان این آنتی بیوتیک ها و شراب سبب ناراحتی معده، استفراغ، عرق کردن، سردرد و تپش قلب می شود. از مصرف همزمان شراب و آنتی بیوتیک سولفونامیدی اجتناب کنید. 

آسپیرین: آسپیرین می تواند سبب آسیب معده، زخم معده و خون ریزی شود.مصرف همزمان آسپیرین و شراب ممکن است سبب افزایش خطر زخم معده و خونریزی شود. 

سفاماندول: الکل موجود در شراب با سفاماندول تداخل دارد. مصرف همزمان سفاماندول و الکل می تواند سبب ناراحتی معده، استفراغ، عرق کردن، سردرد و افزایش ضربان قلب شود. از مصرف همزمان سفاماندول و الکل اجتناب شود. 

سفوپرازون: الکل موجود در شراب با سفوپرازون تداخل دارد. مصرف همزمان سفوپرازون و الکل می تواند سبب ناراحتی معده، استفراغ، عرق کردن، سردرد و افزایش ضربان قلب شود. از مصرف همزمان سفوپرازون و الکل اجتناب شود. 

اریترومایسین: اریترومایسین سرعت شکست الکل و دفع آن را کاهش می دهد. مصرف همزمان اریترومایسین و شراب ممکن است سبب سردرد، تهوع، گرگرفتگی و سایر واکنش های نامطلوب شود. در صورت مصرف اریترومایسین از مصرف شراب اجتناب شود. 

گریزئوفولوین: گریزئوفولوین سرعت شکست الکل و دفع آن را کاهش می دهد. مصرف همزمان گریزئوفولوین و شراب ممکن است سبب سردرد، تهوع، گرگرفتگی و سایر واکنش های نامطلوب شود. در صورت مصرف گریزئوفولوین از مصرف شراب اجتناب شود. 

داروهای مهارکننده اسید معده: داروهای مهارکننده اسید معده با شراب تداخل دارند. نوشیدن شراب به همراه این دسته از داروها ممکن است سبب افزایش جذب الکل و افزایش اثرات جانبی الکل شود. 

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID): داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی جهت کاهش درد و تورم استفاده می شوند. این داروها می توانند سبب آسیب معده، روده، ایجاد زخم گوارشی و خون ریزی شود. الکل موجود در شراب نیز سبب آسیب معده و روده می شود. مصرف همزمان داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و شراب سبب افزایش خطر خون ریزی و زخم گوارشی می شود. از مصرف همزمان آنها اجتناب کنید. 

تولبوتاماید: تولبوتاماید سرعت شکست الکل و دفع آن را کاهش می دهد. مصرف همزمان تولبوتاماید و شراب ممکن است سبب سردرد، تهوع، گرگرفتگی و سایر واکنش های نامطلوب شود. در صورت مصرف تولبوتاماید از مصرف شراب اجتناب شود. 

وارفارین: وارفارین سرعت انعقاد خون را کم می کند. مصرف مقادیر زیاد الکل ممکن است سبب تغییر اثربخشی وارفارین شود. حتما بصورت منظم آزمایش خون دهید. ممکن است نیاز به تغییر دز وارفارین باشد.