ویتامین ث (آسکوربیک اسید)

ویتامین ث یک ویتامین است. برخی از حیوانات می توانند ویتامین C خود را ایجاد کنند، اما انسانها باید این ویتامین را از مواد غذایی و دیگر منابع دریافت کنند. منابع خوب ویتامین C میوه های تازه و سبزیجات، به ویژه  مرکبات هستند. ویتامین C نیز می تواند در آزمایشگاه ایجاد شود. اکثر کارشناسان توصیه می کنند بهتر است ویتامین C از طریق رژیم غذایی (میوه ها و سبزیجات) تامین شود تا مکمل ها. آب پرتقال تازه فشرده یا کنسانتره تازه منجمد، انتخاب مناسبتری نسبت به آب پرتقال آماده است. آبمیوه تازه حاوی ویتامین C فعال تری است. نوشیدن آب پرتقال تازه یخ زده در عرض یک هفته پس از تولید دارای بیشترین سود است. اگر ترجیح می دهید آب پرتقال آماده به نوشیدنی را بنوشید، آن را  3 تا 4 هفته قبل از تاریخ انقضا خریداری کنید و ظرف یک هفته از باز شدن، آن را بنوشید.

در گذشته، ویتامین C برای پیشگیری و درمان اسکورووی استفاده می شده است.Scurvy در حال حاضر نسبتا نادر است، اما در میان ملوانان، دزدان دریایی و دیگرافرادی که مدت زمان طولانی را در کشتی ها می گذرانند، شیوع بیشتری دارد. زمانی که سفر طولانی می شد و ذخیره میوه ها و سبزیجات تمام میشد، باعث میشد ملوانان از کمبود ویتامین C رنج ییرند، که منجر به بروز Scurvy می شد.

این روزها، ویتامین C اغلب برای پیشگیری و درمان سرماخوردگی استفاده می شود. برخی از افراد از آن برای عفونت های دیگر استفاده می کنند از جمله بیماری های لثه، آکنه و دیگر عفونت های پوستی، برونشیت، بیماری ویروس اچ آی وی (HIV)، زخم معده ناشی از باکتری های هلیکوباکتر پیلوری، سل، اسهال خونی و  عفونت های پوستی که موجب بوجود آمدن جوش (furunculosis) می شوند. همچنین برای عفونت مثانه و پروستات مورد استفاده قرار می گیرد.

برخی از افراد از ویتامین C برای افسردگی، مشکلات تفکر، دمانس، بیماری آلزایمر، استرس فیزیکی و روانی، خستگی و اختلال بیش فعالی-کمبود توجه (ADHD) استفاده می کنند.

استفاده های دیگر شامل افزایش جذب آهن از غذاها و اصلاح عدم تعادل پروتئین در نوزادان خاص (تیروزینمی) است.

برخی فکر می کنند که ویتامین C ممکن است به اختلالات قلبی-عروقی کمک کند. این برای سخت کردن سرخرگ ها، پیشگیری از لخته شدن در رگ ها و شریان ها، حمله قلبی، سکته مغزی، فشار خون بالا و کلسترول بالا استفاده می شود.

395/5000

ویتامین C نیز برای گلوکوم، جلوگیری از آب مروارید، جلوگیری از بیماری کیسه صفرا، حفره های دندانی (پوسیدگی)، یبوست، بیماری لایم، افزایش سیستم ایمنی، سکته، تب یونجه، آسم، برونشیت، cystic fibrosis، ناباروری، دیابت، خستگی مزمن سندرم (CFS)، اوتیسم، اختلالات کلاژن، آرتریت و بورسیت، درد پشت و تورم دیسک، سرطان و پوکی استخوان استفاده می شود.

علاوه بر این ویتامین C در افزایش استقامت فیزیکی، کاهش میزان پیری، و همچنین مقابله با عوارض جانبی کورتیزون و داروهای مرتبط و کمک به ترک مواد مخدر مورد استفاده قرار می گیرد.

گاهی اوقات افراد با قرار دادن ویتامین C بر روی پوست خود، باعث محافظت آن در مقابل خورشید، آلاینده ها و سایر خطرات زیست محیطی می شوند.

چگونه عمل می کند؟

ویتامین C برای توسعه و بهبود عملکرد  بسیاری از قسمتهای بدن مورد نیاز است. این ویتامین همچنین نقش مهمی در حفظ عملکرد ایمنی بدن دارد.

موثر: کمبود ویتامین. فرم خوراکی و تزریقی ویتامین C در درمان و پیشگیری از کمبود ویتامین C، از جمله Scurvy استفاده می شود. همچنین مصرف ویتامین C می تواند مشکلات مربوط به scurvy را کاهش دهد.

احتمالا موثر: 

جذب آهن. تجویز ویتامین C همراه با آهن باعث افزایش جذب آهن در بدن بزرگسالان و کودکان می شود. 

فرم خوراکی و تزریقی ویتامین C در نوزادان مبتلا به اختلال ژنتیکی  تیروزینمی (سطح آمینواسید تیروزین در خون زیاد است) باعث بهبود این اختلال می شود.

امکان دارد موثر باشد:

از دست دادن بینایی مرتبط با سن (دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن، AMD). به نظر می رسد مصرف روزانه ویتامین C در ترکیب با روی، ویتامین E و بتاکاروتن در جلوگیری از از دست دادن بینایی یا  بدتر شدن AMD در بیماران مبتلا به AMD موثر باشد. شواهد کافی مبنی بر اینکه آیا این ترکیب به افراد مبتلا به بیماری پیشرفته ماکولا کمک می کند یا اینکه از AMD جلوگیری می کند، وجود ندارد. به نظر نمی رسد استفاده از ویتامین C با سایر آنتی اکسیدان ها، اما بدون روی، هیچ تاثیری بر AMD داشته باشد.

کاهش پروتئین ادراری (albuminuria). مصرف ویتامین C و ویتامین E می تواند پروتئین ادراری را در افراد مبتلا به دیابت کاهش دهد.

سخت شدن شریان ها (آترواسکلروزیس). به نظر می رسد مصرف خوراکی ویتامین C منجر به بهبود آترواسکلروزیس شود. به نظر می رسد ویتامین C باعث کاهش سرعت ایجاد آترواسکلروزیس شود. تحقیقات بیشتری برای درک اثرات مصرف ویتامین C بر این وضعیت لازم است.

سرطان. مصرف ویتامین C در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به سرطان دهان و سایر سرطان ها را کاهش دهد. برخی تحقیقات نشان می دهد که افزایش مصرف ویتامین C از طریق میوه ها و سبزیجات باعث کاهش خطر ابتلا به سرطان می شود. با این حال، به نظر نمی رسد مصرف مکمل های ویتامین C به نظر نمی رسد که خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد.

 سرماخوردگی. اثربخشی ویتامین C در درمان سرماخوردگی بحث برانگیز است. با این حال، اکثر شواهد نشان می دهد که مصرف دوزهای بالا ویتامین C ممکن است در برخی از بیماران موجب کوتاه شدن دوره سرماخوردگی به میزان 1 تا 1.5 روز شود. مصرف ویتامین C برای پیشگیری از سرماخوردگی موثر نیست.

درد مزمن (سندرم درد پیچیده منطقه ای). به نظر می رسد مصرف ویتامین C پس از شکستگی مچ دست، خطر ابتلا به درد مزمن درد را به عنوان یک سندرم درد پیچیده منطقه ای کاهش دهد.

مشکلات کلیوی مربوط به مواد کنتراست که در هنگام آزمایش تشخیصی (آنژیوگرافی) استفاده می شوند. به نظر می رسد مصرف ویتامین C قبل و بعد از آنژیوگرافی خطر ابتلا به مشکلات کلیوی را کاهش می دهد.

قرمزی (اریتما) حاصل از اعمال زیبایی پوست. برخی شواهد وجود دارد که استفاده از یک کرم مخصوص ویتامین C می تواند باعث کاهش میزان و مدت قرمزی پوست حاصل از لیزر برای حذف زخم و چین و چروک شود.

عفونت ریه ناشی از ورزش سنگین. استفاده از ویتامین C قبل از ورزش های سنگین مانند ماراتون ممکن است از عفونت های تنفسی فوقانی که گاهی اوقات از ورزش سنگین ناشی می شوند جلوگیری کند.

بیماری کیسه صفرا. شواهدی وجود دارد که مصرف ویتامین C ممکن است برای جلوگیری از بیماری کیسه صفرا در خانمها مفید باشد. با این حال، به نظر نمی رسد ویتامین C  این تاثیر را در آقایان داشته باشد.

زخم معده ناشی از باکتری به نام H. pylori. به نظر می رسد مصرف ویتامین C بتواند برخی از عوارض جانبی ناشی از درمان عفونت H. pylori را کاهش دهد. بعد از کشتن باکتری های H. pylori، ویتامین C باعث کاهش ضایعات پیش سرطانی در معده می شود. با این حال، تحقیقات دیگر نشان می دهد که ویتامین C باعث بهبود عفونت H. pylori نمی شود.

فروپاشی غیر طبیعی سلولهای قرمز خون (کم خونی همولیتیک). درمان با ویتامین C می تواند کم خونی همولیتیک را بهبود بخشد.

پرفشاری خون. به نظر می رسد مصرف ویتامین C همراه با داروهای کاهش فشار خون معمولی، باعث کاهش اندکی در فشار خون سیستولیک (مقدار بالا در خواندن فشار خون) شود، اما به نظر نمی رسد فشار دیاستولیک (تعداد پایین) را کاهش دهد. علاوه بر این به نظر می رسد مصرف مکمل های ویتامین C به تنهایی  بر فشار خون بی تأثیر است.

مسمومیت با سرب. به نظر می رسد مصرف ویتامین C در رژیم غذایی  سطح سرب را  در خون کاهش دهد.

کمک به طولانی مدت شدن اثر داروهایی که در درمان درد قفسه سینه استفاده می شوند. به نظر می رسد با مصرف ویتامین C، داروهایی که برای درمان درد قفسه سینه استفاده می شود، مانند نیتروگلیسیرین، به مدت طولانی تر اثر داشته باشند.

استئوآرتریت. به نظر می رسد مصرف ویتامین C از منابع غذایی یا مکمل های کلسیم آسکوربات باعث جلوگیری از از دست رفتن غضروف و بدتر شدن علائم در افراد مبتلا به استئوآرتریت می شود.

عملکرد فیزیکی. خوردن ویتامین C به عنوان بخشی از رژیم غذایی ممکن است عملکرد فیزیکی و قدرت عضلانی را در افراد مسن بهبود بخشد. همچنین مصرف مکمل های ویتامین C ممکن است در طول ورزش در پسران نوجوان باعث افزایش مصرف اکسیژن شود.

آفتاب سوختگی. مصرف خوراکی ویتامین C  همراه با ویتامین E باعث جلوگیری از آفتاب سوختگی می شود. با این حال، مصرف ویتامین C به تنهایی از آفتاب سوختگی جلوگیری نمی کند.

چروک پوست. به نظر می رسد کرم های پوستی حاوی ویتامین C یا ویتامین C در ترکیب با استیل تیروزین، سولفات روی، هیالورونات سدیم و بیوفلاونوئید ها (Cellex-C High Potency Serum)، باعث بهبود چین و چروک پوستی ناشی از تابش آفتاب شود.

امکان دارد غیر مؤثر باشد:

برونشیت. به نظر می رسد مصرف خوراکی ویتامین C  بر برونشیت تأثیری ندارد.

بیماری آلزایمر و زوال عقل. به نظر می رسد که ویتامین C به عنوان بخشی از رژیم غذایی یا به عنوان مکمل یا همراه با ویتامین E خطر ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل را کاهش نمی دهد. با این حال، برخی تحقیقات نشان می دهد که استفاده از ویتامین C و E در درازمدت با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است.

بیماری چشم مرتبط با دارویی به نام اینترفرون. به نظر نمی رسد مصرف روزانه ویتامین C به صورت خوراکی باعث کاهش خطر بیماری چشم در ارتباط با درمان با اینترفرون در افراد مبتلا به بیماری های کبدی شود.

سرطان ریه. تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C خطر ابتلا به سرطان ریه و یا مرگ ناشی از سرطان ریه را کاهش نمی دهد.

مرگ با هر علتی. بعضی از تحقیقات نشان می دهد که سطح بالای ویتامین C با کاهش احتمال مرگ در ارتباط است. با این حال، تحقیقات دیگر نشان می دهد مصرف روزانه ویتامین C همراه با ویتامین E، بتا کاروتن، سلنیوم و روی، خطر مرگ را کاهش نمی دهد. به طور کلی، بیشتر تحقیقات نشان می دهند که مکمل های ویتامین C خطر مرگ را کاهش نمی دهند.

سرطان پانکراس. تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C همراه با بتا کاروتن و ویتامین E خطر ابتلا به سرطان پانکراس را کاهش نمی دهد.

فشار خون بالا در دوران بارداری (پری-اکلامپسیا). بعضی تحقیقات نشان می دهد که مصرف خوراکی ویتامین C و ویتامین E  باعث جلوگیری از فشار خون بالا در حاملگی های پرخطر می شود. با این حال، بیشتر تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C با ویتامین E خطر ابتلا به فشار خون بالا را در دوران بارداری کاهش نمی دهد.

عوارض در دوران بارداری. تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C به تنهایی و یا با ویتامین E، خطر عوارض در دوران بارداری را کاهش نمی دهد.

سرطان پروستات. تحقیقات نشان می دهد که مصرف ترکیبی از ویتامین C، ویتامین E، بتا کاروتن، سلنیوم و روی، خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش نمی دهد. در مجموع، بیشتر شواهد نشان می دهد که مصرف مکمل های ویتامین C خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش نمی دهد.

مشکلات پوستی ناشی از رادیوتراپی سرطان. استفاده از محلول ویتامین C به صورت پوستی  از مشکلات پوستی ناشی از تابش اشعه جلوگیری نمی کند.

سکته. بیشتر تحقیقات نشان می دهد که استفاده از فرم خوراکی ویتامین C  خطر ابتلا به سکته را کاهش نمی دهد.

اطلاعات ناکافی:

تب یونجه (رینیت آلرژیک). شواهد متناقض در مورد اثرات ویتامین C برای بهبود علائم تب یونجه وجود دارد. به نظر نمی رسد که مصرف ویتامین C برای جلوگیری از تب یونجه مؤثر باشد.

آسیب قلبی ناشی از داروهای ضد سرطانی آنتراسیکلین. تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C همراه با ویتامین E و سایر مواد مغذی، خطر آسیب قلبی ناشی از داروهای ضد سرطانی آنترا سیکلین  را کاهش نمی دهد.

آسیب ناشی از آسپیرین بر معده. برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C می تواند باعث جلوگیری از آسیب های معده ناشی از آسپرین شود.

آسم. شواهدی وجود دارد که افراد مبتلا به آسم ممکن است دارای سطح ویتامین C کمی باشند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C باعث کاهش خطر ابتلا به آسم یا بهبود علائم آسم نمی شود.

اختلال بیش فعالی-کمبود توجه (ADHD). برخی شواهد نشان می دهد که مصرف دوزهای بالا ویتامین C علائم ADHD را کاهش نمی دهد. تحقیقات دیگر نشان می دهد که مصرف دوزهای پایین ویتامین C ممکن است برخی از علائم مانند بی قراری و کنترل بر خود را در کودکان مبتلا به ADHD بهبود بخشد.

اوتیسم. شواهد اولیه نشان می دهد که مصرف ویتامین C باعث کاهش شدت علائم اوتیسم در کودکان می شود.

سرطان مثانه. به نظر نمی رسد مصرف ویتامین C بر نجات از سرطان مثانه تاثیر بگذارد.

سرطان پستان. تحقیق در مورد اثرات ویتامین C برای درمان سرطان پستان متناقض است. برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف زیاد ویتامین C در رژیم غذایی خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش می دهد، در حالی که تحقیقات دیگر نشان می دهد که هیچ تاثیری ندارد. شواهدی وجود ندارد که نشان دهد مصرف مکمل های ویتامین C خطر ابتلا به سرطان سینه در حال پیشرفت را کاهش می دهد.

سوختگی. شواهد اولیه نشان می دهد که افرم تزریقی ویتامین C در 24 ساعت اول سوختگی های شدید موجب کاهش تورم زخم می شود.

بیماری قلبی. نتایج تحقیقات در مورد استفاده از ویتامین C در بیماری های قلبی نامشخص است. تحقیقات بیشتری در مورد استفاده از مکمل های ویتامین C برای جلوگیری از بیماری های قلبی ضروری است. با این حال، افزایش مصرف ویتامین C در رژیم غذایی ممکن است برخی از مزایا را به همراه داشته باشد.

آب مروارید. اطلاعات متناقض در مورد استفاده از ویتامین C برای جلوگیری از آب مروارید وجود دارد. به نظر نمی رسد که ویتامین C و ویتامین E و بتا کاروتن در از دست دادن بینایی ناشی از آب مروارید در افراد مسنی که به خوبی تغذیه می شوند و به صورت طولانی مدت از مکمل استفاده می کنند (به طور متوسط 6/3 سال)، تأثیر قابل ملاحظه ای داشته باشد. از سوی دیگر، تحقیقات دیگر نشان می دهد که استفاده از مولتی ویتامین هایی که حاوی ویتامین C هستند به مدت 10 سال، از ابتلا به آب مروارید جلوگیری می کند. استفاده از مکمل ها برای دوره های کوتاه تر به نظر مؤثر نمی آید.

سرطان دهانه رحم. برخی تحقیقات محدود نشان می دهد که مصرف ویتامین C خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را کاهش می دهد.

آسیب به کولون به علت تابش اشعه (chronic radiation proctitis). تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف ویتامین C و ویتامین E ممکن است برخی از نشانه هایchronic radiation proctitis را بهبود بخشد.

سرطان روده بزرگ. به نظر نمی رسد مصرف ویتامین C همراه با ویتامین E و بتا کاروتن  خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش دهد. هم چنین به نظر نمی رسد میزان  ویتامین C دریافتی از رژیم غذایی نیز بر خطر سرطان کولورکتال ارتباطی داشته باشد.

گردش خون ضعیف در پاها (نارسایی مزمن وریدی). تحقیقات نشان می دهد که مصرف یک محصول خاص (Cyclo 3 Fort) حاوی کوله خاس، هسپریدین متیل کالکل و ویتامین C موجب کاهش درد، گرفتگی و سایر علائم در افراد مبتلا به گردش خون ضعیف در پاها می شود.

پلاک دندان. به نظر می رسد آدامس جویدنی حاوی ویتامین C باعث کاهش پلاک دندان می شود.

دیابت. برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C در افراد مبتلا به دیابت موجب کاهش قند خون و کلسترول می شود. با این وجود، تحقیقات دیگر نشان می دهد که ویتامین C در افراد مبتلا به دیابت قند خون را بهبود نمی بخشد. به نظر نمی رسد ویتامین C بتواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد.

سرطان اندومتری. تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C از رژیم غذایی میتواند خطر ابتلا به سرطان اندومتر را اندکی کاهش دهد.

سرطان مری. مصرف ویتامین C همراه با بتا کاروتن و ویتامین E خطر ابتلا به سرطان مری را کاهش نمی دهد. با این حال، به نظر می رسد مصرف بالای ویتامین C دریافتی از رژیم غذایی با کاهش خطر ابتلا به سرطان مری مرتبط است.

سرطان معده. همه تحقیقات در مورد اینکه مصرف مکمل های ویتامین C و یا مصرف ویتامین C در رژیم غذایی می تواند از سرطان معده جلوگیری کند، اتفاق نظر ندارند. به نظر نمی رسد مصرف مکمل های ویتامین C در ترکیب با بتا کاروتن یا بتا کاروتن و  ویتامین E بتواند منجر به کاهش خطر ابتلا به سرطان معده شود. با این حال، برخی از شواهد نشان می دهد که مصرف ویتامین C به تنهایی می تواند زخم های پیش سرطانی در معده را از پیشرفت و ایجاد سرطان در افرادی که در معرض خطر سرطان معده هستند،باز دارد.

نقرس. تحقیقات نشان می دهند که مصرف ویتامین C در رژیم غذایی با کاهش خطر ابتلا به نقرس در مردان ارتباط دارد.

اچ آی وی / ایدز. به نظر می رسد مصرف روزانه ویتامین C همراه با ویتامین A، بتا کاروتن، ویتامین E، سلنیوم و کوآنزیم Q-10 برای افراد مبتلا به HIV / AIDS مفید است. با این حال، نه مقادیر بالا و نه مقادیر اندک ویتامین C بر میزان فعالیت ویروس در بدن تاثیر ندارد.

انتقال HIV. به نظر می رسد مصرف ویتامین C همراه با ویتامین B و ویتامین E در دوران بارداری و شیردهی خطر انتقال HIV به نوزاد را کاهش دهد.

کلسترول بالا. به نظر نمی رسد مصرف روزانه ویتامین C در افرادی که سطح کلسترول نرمال دارند، منجر به کاهش کلسترول شود. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C باعث کاهش کلسترول LDL در افراد مبتلا به کلسترول بالا می شود.

ناباروری. شواهد اولیه وجود دارد که زنان مبتلا به مشکلات مربوط به باروری ممکن است از مصرف روزانه ویتامین C سود ببرند.

لوکمی. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ویتامین C میتواند اثرات داروهای آرسنیک تری-اکساید (Trisenox) را در افراد مبتلا به لوکمی افزایش دهد.

استرس ذهنی. شواهد محدود نشان می دهد که ویتامین C ممکن است بتواند منجر به کاهش فشار خون و علائمی که در طول اختلال روانی به وجود می آید، شود.

بیماری کبدی (استاتو هپاتیت غیر الکلی). تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف ویتامین C همراه با ویتامین E می تواند برخی از جنبه های عملکرد کبد را در افراد مبتلا به بیماری کبدی مشخصی به نام استاتو هپاتیت غیر الکلی را کاهش دهد . با این حال، به نظر نمی رسد تورم کبدی در افراد مبتلا به این بیماری کاهش یابد. پوکی استخوان. برخی شواهد نشان می دهد که ویتامین C ممکن است باعث افزایش قدرت استخوان شود. با این حال، میزان بالای ویتامین C در خون زنان یائسه با کاهش تراکم مواد معدنی در استخوان ارتباط دارد. اطلاعات بیشتر در مورد اثرات ویتامین C بر روی تراکم مواد معدنی در استخوان مورد نیاز است.

سرطان تخمدان. به نظر نمی رسد ویتامین C دریافتی از رژیم غذایی  بر خطر ابتلا به سرطان تخمدان مؤثر باشد.

بیماری پارکینسون. تحقیقات نشان می دهد که افزایش ویتامین C دریافتی از رژیم غذایی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش نمی دهد.

ذات الریه. بعضی از تحقیقات نشان می دهد که ویتامین C ممکن است خطر ابتلا به پنومونی و همچنین مدت زمان ابتلا به پنومونی را کاهش دهد.

زخم بستر. بعضی از شواهد نشان می دهد که مصرف ویتامین C باعث بهبودی زخم در افراد مبتلا به زخم های شدید می شود. با این حال، تحقیقات دیگر نشان می دهد که مصرف ویتامین C موجب کاهش اندازه زخم های بستر می شود.

بیماری کم خونی داسی شکل. مصرف ویتامین C با عصاره سیر و ویتامین E ممکن است برای افرادی که دارای بیماری کم خونی داسی شکل هستند مفید باشد.

عفونت باکتریایی در سیستم عصبی (کزاز). برخی شواهد نشان می دهد که مصرف روزانه ویتامین C همراه با درمانهای متعارف باعث کاهش مرگ و میر در کودکان مبتلا به کزاز می شود.

عفونت های دستگاه ادراری (UTI). تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین C باعث جلوگیری از UTI در افراد مسن نمی شود.

بیماری کلیوی.

فیبروز کیستیک بیماری لایم.

سندرم خستگی مزمن (CFS).

زخم ها بیماری سل.

حفره های دندانی.

یبوست.

آکنه.

مصرف خوراکی، موضعی، تزریق عضلانی و داخل وریدی ویتامین C در صورتی که به صورت مناسب تجویز شود، برای بسیاری از افراد احتمالا بی خطر است. در بعضی از افراد ویتامین C می تواند منجر به بروز تهوع، استفراغ، سوزش سر دل، گرفتگی معده، سردرد و سایر عوارض جانبی شود. شانس بروز این عوارض جانبی با افزایش مصرف ویتامین C افزایش می یابد. مقادیر بیش از 2000 میلی گرم در روز ممکن است خطرناک باشد و عوارض جانبی مانند سنگ کلیه و اسهال شدید ایجاد کند. در افرادی که مبتلا به سنگ کلیه هستند، مقادیر بیش از 1000 میلی گرم روزانه خطر عود مجدد سنگ کلیه را افزایش می دهند.

توصیه های خاص و هشدارهای مصرف:

بارداری و شیردهی: ویتامین C برای خانمهای باردار و شیرده در صورت مصرف بیش از 2000 میلی گرم در روز برای زنان بالای 19 سال و 1800 میلی گرم در روز برای زنان 14 تا 18 ساله ، یا هنگامی که به صورت داخل وریدی (به وسیله IV) یا به صورت عضلانی و به طور مناسب انجام می شود، احتمالا بی خطر است. مصرف بیش از حد ویتامین C در دوران بارداری باعث ایجاد مشکل برای نوزاد می شود. مصرف بیش از حد ویتامین C به صورت خوراکی، ممکن است خطرناک باشد.

نوزادان و کودکان: مصرف خوراکی ویتامین C به طور مناسب احتمالا بی خطر است. در صورت مصرف بیش از 400 میلی گرم در روز برای کودکان 1 تا 3 سال، 650 میلی گرم در روز برای کودکان 4 تا 8 سال، 1200 میلی گرم در روز برای کودکان 9 تا 13 سال و 1800 میلی گرم در روز برای نوجوانان 14 تا 18 سال ممکن است بی خطر باشد.

آنژیوپلاستی: از مصرف مکمل های حاوی ویتامین C یا دیگر ویتامین های آنتی اکسیدان (بتا کاروتن، ویتامین E) بلافاصله قبل و بعد از آنژیوپلاستی بدون نظارت یک متخصص مراقبت های بهداشتی، خودداری کنید. به نظر می رسد این ویتامین ها در روند بهبود اختلال ایجاد می کنند.

سرطان: سلولهای سرطانی غلظت بالایی از ویتامین C را جمع می کنند. تا زمانی که اطلاعات بیشتری در دسترس قرار گیرد، فقط در صورت تجویز آنکولوژیست از دوزهای بالا ویتامین C استفاده کنید.

دیابت: ویتامین C ممکن است قند خون شما را افزایش دهد. در زنان مسن و مبتلا به دیابت، ویتامین C در مقادیر بیش از 300 میلی گرم در روز، خطر مرگ مرتبط با بیماری های قلبی را افزایش می دهد. از مصرف ویتامین C با دوزهای بیشتر از آنهایی که در مولتی ویتامین های پایه یافت میشود خودداری کنید.

اختلالات خون، شامل شرایطی به نام "تالاسمی" و "hemochromatosis": ویتامین C می تواند جذب آهن را افزایش دهد که باعث بدتر شدن این شرایط می شود. از مقدار زیادی ویتامین C اجتناب کنید.

سنگ کلیه یا سابقه سنگ کلیه: مقادیر بالایی از ویتامین C باعث افزایش احتمال سنگ کلیه می شود. از مصرف ویتامین C با دوزهای بیشتر از آنهایی که در مولتی ویتامین های پایه یافت میشود خودداری کنید.

حمله قلبی: در طول حمله قلبی سطح ویتامین C کاهش می یابد. با این حال، کم ویتامین C با افزایش خطر ابتلا به حمله قلبی ارتباط ندارد.

کمبود متابولیک گلوکز 6-فسفات دهیدروژناز (G6PD): مقادیر بالایی از ویتامین C در این افراد منجر به شکنندگی گلبول های قرمز می شود. از مقدار زیاد ویتامین C اجتناب کنید.

سیگار کشیدن و مصرف تنباکو: سیگار کشیدن و تنباکو باعث کاهش سطح ویتامین C می شود. مصرف ویتامین C در رژیم غذایی افرادی که سیگار می کشند و یا تنباکو می جوند باید افزایش یابد.

تداخلات حد متوسط، در صورت مصرف همزمان هوشیار باشید:

آلومینیوم. آلومینیوم در اکثر آنتی اسیدها یافت می شود. ویتامین C می تواند میزان جذب آلومینیوم را افزایش دهد. اما روشن نیست که آیا این تداخل یک نگرانی بزرگ است. ویتامین C را دو ساعت قبل یا چهار ساعت بعد از آنتی اسیدها مصرف کنید.

استروژن. بدن با تجزیه استروژن ها آنها را از بین می برد. ویتامین C ممکن است  سرعتاین پروسه را کاهش دهد. مصرف ویتامین C همراه با استروژن ممکن است کارآیی و عوارض جانبی استروژن را افزایش دهد.

(Fluphenazine (Prolixin. مقدار بالایی از ویتامین C ممکن است باعث کاهش میزان (Fluphenazine (Prolixin در بدن شود. مصرف همزمان ویتامین C و (Fluphenazine (Prolixin ممکن است اثر بخشی (Fluphenazine (Prolixin را کاهش دهد.

شیمی درمانی. ویتامین C آنتی اکسیدان است. برخی از نگرانی ها وجود دارد که آنتی اکسیدان ها ممکن است اثربخشی بعضی از داروهای مورد استفاده برای سرطان را کاهش دهند. اما اطلاعات کافی مبنی بر این تداخل در دست نیست.

داروهایی که در درمان HIV/AIDS مورد استفاده قرار می گیرند (مهارکنندگان پروتئاز). مصرف دوزهای بالایی از ویتامین C ممکن است باعث کاهش میزان استفاده از برخی از داروهای مورد استفاده برای HIV / AIDS در بدن شود، که می تواند اثربخشی برخی از داروهای مورد استفاده برای HIV / AIDS را کاهش دهد.

داروهای کاهنده کلسترول خون (استاتین ها). مصرف ویتامین C، بتا کاروتن، سلنیوم و ویتامین E  ممکن است اثربخشی برخی از داروهای مورد استفاده برای کاهش کلسترول را کاهش دهد. هنوز مشخص نیست که آیا ویتامین C به تنهایی می تواند اثربخشی این داروها را کاهش دهد.

نیاسین. مصرف ویتامین C همراه با ویتامین E، بتا کاروتن و سلنیوم ممکن است برخی از اثرات مفید نیاسین را کاهش دهد. نیاسین می تواند کلسترول خوب را افزایش دهد. مصرف ویتامین C همراه با این ویتامین ها ممکن است اثربخشی نیاسین را برای افزایش کلسترول خوب کاهش دهد.

وارفارین (کومادینها). وارفارین (کومادین) برای آهسته شدن روند لخته شدن خون استفاده می شود. مقدار بالایی از ویتامین C می تواند اثربخشی وارفارین (کومادین) را کاهش دهد. کاهش اثربخشی وارفارین (کومادین) ممکن است خطر لخته شدن را افزایش دهد. اطمینان حاصل کنید که به طور منظم فاکتورهای خونی خود را بررسی کنید. ممکن است لازم باشد دوز وارفارین (کومادین) تنظیم شود.

تداخلات جزئی. در صورت مصرف همزمان مراقب باشید.

استامینوفن (تایلنول). بدن برای دفع  استامینوفن (Tylenol، دیگران) آن را تجزیه می کند. مقادیر بالای ویتامین C می تواند باعث کاهش سرعت تجزیه استامینوفن شود. البته هنوز دقیقا مشخص نیست که آیا این تداخل نگران کننده است یا خیر.

آسپیرین. بدن برای دفع  آسپیرین آن را تجزیه می کند. مقادیر بالای ویتامین C می تواند باعث کاهش سرعت تجزیه آسپیرین شود. کاهش تجزیه آسپیرین ممکن است اثرات و عوارض جانبی آسپیرین را افزایش دهد. در صورت مصرف مقدار زیادی از آسپیرین مقدار زیادی ویتامین C را مصرف نکنید.

(Choline Magnesium Trisalicylate (Trilisate. ویتامین C باعث کاهش سرعت دفع choline magnesium trisalicylate می شود. البته هنوز دقیقا مشخص نیست که آیا این تداخل نگران کننده است یا خیر.

(Nicardipine (Cardene. ویتامین C توسط سلول ها گرفته می شود. مصرف نیکاردیپین (Cardene) همراه با ویتامین C ممکن است میزان برداشت ویتامین C توسط سلول ها را کاهش دهد. اهمیت این تداخل روشن نیست.

نیفدیپین. ویتامین C توسط سلول ها گرفته می شود. مصرف نیفدیپین (Adalat, Procardia) همراه با ویتامین C ممکن است میزان برداشت ویتامین C توسط سلول ها را کاهش دهد. اهمیت این تداخل روشن نیست.

سالسالات (Disalcid). ویتامین C ممکن است سرعت دفع سالسالات را کاهش دهد. مصرف همزمان این دو مورد ممکن است باعث افزایش تجمع سالسالات در بدن و افزایش اثرات آن می شود.