آویشن

آویشن یک گیاه است که گل‌ها، برگ‌ها و روغن آن برای ساخت دارو استفاده میشود. آویشن گاهی در ترکیب با سایر گیاهان استفاده میشود.

آویشن به صورت خوراکی برای برونشیت، سیاه سرفه، گلودرد، کولیک، آرتریت، ناراحتی معده، درد معده (گاستریت)، اسهال، شب ادراری، نوعی اختلال حرکتی در کودکان (دیسپراکسیا)، گاز روده (نفخ)، عفونت کرمهای انگلی و اختلالات پوستی مصرف میشود. همچنین برای افزایش جریان ادرار (مدر)، ضد عفونی کردن ادرار و به عنوان محرک اشتها استفاده میشود.

برخی افراد آویشن را مستقیما روی پوست استفاده میکنند تا به عنوان کانترایریتنت (پادآزارگر) علیه خشن شدن صدا (لارنژیت)، تورم لوزه، زخم دهانی و بوی بد دهان عمل کند.

روغن آویشن به عنوان میکروب کش در دهانشویه‌ها و روغنهای مالشی استفاده میشود. همچنین برای درمان کچلی روی سر و برای از بین بردن عفونتهای قارچی و باکتریایی در گوش استعمال میشود.

تیمول، یکی از مواد شیمیایی موجود در آویشن، در ترکیب با کلرهگزیدین به عنوان وارنیش دندان برای جلوگیری از پوسیدگی دندان‌ استفاده میشود.

در غذاها آویشن به عنوان چاشنی استفاده میشود.

در کارخانه‌ها روغن آویشن قرمز در عطرها، صابونها، وسایل آرایشی و خمیردندان استفاده میشود.

-چگونه اثر میکند؟

آویشن حاوی مواد شیمیایی‌ای است که میتوانند به بهبود عفونتهای قارچی و باکتریایی و تحریکات جزیی کمک کنند. همچنین میتوانند اسپاسم عضلات صاف، مانند سرفه، را تسکین دهند و اثرات آنتی اکسیدانی داشته باشند.

اطلاعات ناکافی برای:

• بیقراری. تحقیقات اولیه نشان میدهند که اتصال یک پد حاوی روغن آویشن به یقه پیراهن، بیقراری را در افراد مبتلا به دمانس پیشرفته کاهش نمیدهد.
• ریزش مو (آلوپسی آره‌اتا). تحقیقات اولیه نشان میدهند که به کارگیری روغن اسطوخودوس همراه با اسانس آویشن، رزماری و سدر روی سر، پس از هفت ماه درمان باعث بهبود رشد مو میشود.
• برونشیت. برخی تحقیقات نشان میدهند که مصرف خوراکی آویشن در ترکیب با سایر گیاهان، باعث بهبود نشانه‌های برونشیت مثل سرفه و تب میشود و خلط را در بزرگسالان، کودکان و نوجوانان کاهش میدهد.
• سرفه. برخی تحقیقات نشان میدهند که مصرف خوراکی آویشن، به تنهایی یا در ترکیب با سایر گیاهان، سرفه را در افراد مبتلا به برونشیت، عفونتهای مجاری تنفسی فوقانی یا سرماخوردگی کاهش میدهد.
• اختلالات حرکتی (دیسپراکسیا). به نظر میرسد مصرف روغن آویشن در ترکیب با روغن گل مغربی، روغن ماهی و ویتامین E، اختلالات حرکتی را در کودکان مبتلا به دیسپراکسیا بهبود میبخشد.
• بوی بد دهان.
• کولیک.
• عفونتهای گوش.
• پیشگیری از شب ادراری.
• گلودرد.
• تورم (التهاب) شش‌ها و دهان.
• تورم (التهاب) لوزه‌ها.
• سایر شرایط

مدارک بیشتری نیاز است تا بتوان آویشن را برای موارد استفاده ی ذکر شده موثر شمرد.
 

مصرف آویشن در مقادیر معمول غذایی احتمالا بی‌خطر است. مصرف خوراکی آویشن به عنوان دارو به صورت کوتاه‌مدت ممکن است بی‌خطر باشد. در برخی افراد می‌تواند باعث نارحتی گوارشی‌، سردرد یا گیجی شود.

به کار بردن روغن آویشن روی پوست می‌تواند بی خطر باشد. در برخی افراد استفاده از این روغن روی پوست می‌تواند باعث تحریک پوستی شود. اطلاعات کافی در مورد ایمنی مصرف خوراکی روغن آویشن در دوزهای دارویی وجود ندارد.

احتیاطات خاص و هشدارهای مصرف:

• کودکان: مصرف آویشن در مقادیر معمول غذایی در کودکان احتمالا بی‌خطر است. مصرف آویشن به عنوان دارو به صورت کوتاه‌مدت ممکن است بی‌خطر باشد. اطلاعات کافی در مورد ایمنی مصرف روغن آویشن (مصرف خوراکی یا به صورت موضعی روی پوست) در کودکان وجود ندارد.
• بارداری و شیردهی: مصرف آویشن در مقادیر معمول غذایی در زنان باردار و شیرده احتمالا بی‌خطر است. اما مشخص نیست که مصرف آن در مقادیر بیشتر دارویی ایمن هست یا نه. بنابراین در بارداری و شیردهی آویشن را فقط در مقادیر نرمال غذایی مصرف کنید.
• حساسیت به پونه کوهی و گیاهان مشابه: افرادی که به پونه کوهی یا سایر گونه‌های نعناعیان حساسیت دارند، می‌توانند به آویشن نیز حساسیت داشته باشند.
• اختلالات خونریزی: آویشن می تواند لخته شدن خون را آهسته کند. مصرف آویشن، مخصوصا در مقادیر زیاد، می‌تواند ریسک خونریزی شما را بالا ببرد.
• مشکلات وابسته به هورمون مثل سرطان سینه، سرطان رحم، سرطان تخمدان، اندومتریوز یا فیبروپید رحم: آویشن می تواند در بدن مثل استروژن عمل کند. اگر شما مبتلا به مشکلاتی هستید که مواجهه با استروژن آنها را بدتر میکند، آویشن را مصرف نکنید.
• جراحی: آویشن می تواند لخته شدن خون را آهسته کند، بناببراین این نگرانی وجود دارد که این موضوع می‌تواند منجر به افزایش خطر خونریزی بیش از حد طی عمل جراحی و بعد از آن شود. بنابراین مصرف آویشن را حداقل دو هفته قبل از یک عمل جراحی از پیش تعیین شده قطع کنید.

تداخلات حد متوسط، در صورت مصرف همزمان هوشیار باشید:

• داروهایی که لخته شدن خون را آهسته میکنند (ضد انعقادها، داروهای ضد پلاکت): آویشن می‌تواند لخته شدن خون را آهسته کند. بنابراین مصرف آویشن همراه با داروهایی که آنها نیز سرعت لخته شدن خون را آهسته میکنند، می‌تواند باعث افزایش احتمال کبودی و خونریزی شود.

برخی داروهایی که میتوانند لخته شدن خون را آهسته کنند شامل آسپیرین، کلوپیدوگرل، دیکلوفناک، ایبوپروفن، ناپروکسن، دالتپارین، انوکساپارین، هپارین، وارفارین و غیره میشوند.