روغن درخت چای

روغن درخت چای از برگ درخت چای تهیه می‌شود. روغن درخت چای توسط ملوان‌های قرن ۱۸ نام‌‌ گذاری شده است (کسی که از برگ درخت چای روییده در باتلاقی در جنوب شرقی ساحل استرالیا، چای با بوی جوز درست کرد). درخت چای را با گیاه چای که از آن چای سبز و چای سیاه تهیه می‌شود، اشتباه نگیرید. 

روغن درخت چای بصورت پوستی جهت موارد زیر استفاده می‌شود: 

عفونت‌های پوستی مثل جوش، عفونت‌های قارچی ناخن، شپش، جرب، قارچ پای ورزشکاران، کرم حلقه ای، به عنوان ضد عفونی کننده جهت بریدگی و جراحت، سوختگی، گزش و نیش حشره، کورک، عفونت‌های واژینال، تبخال، دندان درد، عفونت دهان و بینی، گلودرد،عفونت گوش مثل عفونت گوش میانی و خارجی. 

برخی از مردم آن را به حمام آب جهت درمان سرفه، احتقان برونش، التهاب ریوی استفاده می‌کنند. 

چگونه عمل می‌کند؟

مواد شیمیایی موجود در روغن درخت چای موجب کشتن باکتری و قارچ می‌شود. بعلاوه واکنش‌های حساسیتی پوست را  کاهش می‌دهد. 

روغن درخت چای ممکن است در موارد زیر موثر باشد: 

جوش ملایم تا شدید: به نظر می‌رسد مصرف ژل ۵% روغن درخت چای به اندازه بنزوئیل پروکسید ۵%   (Oxy-5, Benzac AC, and others) در درمان جوش موثر باشد. اثر بخشی روغن درخت چای ممکن است بسیار آهسته تر از بنزوییل پروکسید ظاهر شود، اما اثرات تحریکی آن بر روی پوست صورت کمتر است. مصرف دوبار در روز آن به مدت ۴۵ روز، بسیاری از علایم جوش و شدت آن را کاهش می‌دهد. 

عفونت قارچی ناخن: مصرف موضعی روغن درخت چای ۱۰۰% ، دو بار در روز و به مدت ۶ ماه توانسته است عفونت قارچی ناخن را در ۱۸% افراد تحت مطالعه، درمان کند. همچنین باعث بهبود ظاهر ناخن و علایم عفونت در ۵۶% افراد ۳ ماه پس از درمان و در ۶۰% افراد ۶ ماه پس از درمان شده است. به نظر می‌رسد اثر آن قابل مقایسه با مصرف دوبار در روز محلول کلوتریمازول ۱% ( Fungoid, Lotrimin, Lotrimin AF) باشد. به نظر نمی‌رسد غلظت‌های پایین روغن درخت چای موثر باشد. به عنوان مثال شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مصرف کرم روغن درخت چای ۵%، سه بار در روز و به مدت ۲ ماه هیچ اثری ندارد. 

قارچ پای ورزشکاران: مصرف کرم روغن درخت چای ۱۰% مشابه کرم تولنافتات ۱% ( Genaspor, Tinactin, Ting, and others) جهت رفع علایم قارچ پای ورزشکاران شامل پوسته ریزی، التهاب، خارش و سوزش استفاده می‌شود. البته به نطر نمی‌رسد کرم روغن درخت چای ۱۰% این عفونت را درمان کند، و نیاز به مصرف آن در غلظت‌های بالاتر (۲۵% یا ۵۰%) می‌باشد. مصرف روغن درخت چای ۲۵ یا ۵۰% به مدت ۴ هفته در نیمی از افراد تحت درمان هم علایم عفونت را برطرف کرده است و هم عفونت را درمان نموده است. البته مصرف آن در غلظت‌های اشاره شده نیز به اندازه کلوتریمازول و تربینافین در درمان عفونت موثر نمی‌باشد. 

شواهد کافی جهت مصرف روغن درخت چای در موارد زیر موجود نیست و نیاز به مدارک بیشتری جهت اثبات اثربخشی آن در این موارد می‌باشد: 

عفونت باکتریایی واژن: تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف روغن درخت چای ممکن است در برخی از افراد مبتلا به عفونت باکتریایی واژن موثر باشد.

شوره: تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف شامپوی  ۵% روغن درخت چای، ۳ دقیقه روزانه و به مدت ۴ هفته، پوسته ریزی، چربی و خارش را در افراد مبتلا به شوره سر کاهش می‌دهد.

پلاک دندانی: نتایج حاصل از تحقیقات روغن درخت چای بر روی پلاک دندانی متناقض است. برخی از تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مسواک زدن دندان‌ها با ژل روغن درخت چای ۲/۵%، دو بار در روز و به مدت ۸ هفته، خون ریزی لثه را در افراد مبتلا به التهاب لثه ناشی از تشکیل پلاک، کاهش می‌دهد اما تاثیری در کاهش پلاک ندارد. همچنین به نظر نمی‌رسد مصرف دهانشویه حاوی روغن درخت چای پس از جرم گیری دندان، احتمال تشکیل پلاک را کاهش دهد. البته شستشوی دهان با یک فرآورده مخصوص (Tebodont) حاوی روغن درخت چای و زایلیتول، تشکیل پلاک را کاهش می‌دهد. همچنین شستشو با یک فرآورده دیگر حاوی روغن درخت چای، میخک، و ریحان پلاک را کاهش می‌دهد. 

التهاب لثه: نتایج حاصل از تحقیقات اثر روغن درخت چای بر روی التهاب لثه، متناقض می‌باشد. برخی از تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مسواک زدن دندان‌ها با ژل روغن درخت چای ۲/۵%، دو بار در روز و به مدت ۸ هفته، خون ریزی لثه را در افراد مبتلا به التهاب لثه ناشی از تشکیل پلاک، کاهش می‌دهد اما تاثیری در بهبود وضعیت عمومی لثه ندارد. همچنین به نظر نمی‌رسد مصرف دهانشویه حاوی روغن درخت چای پس از جرم گیری دندان، احتمال تشکیل پلاک را کاهش دهد. البته شستشوی دهان با یک فرآورده مخصوص (Tebodont) حاوی روغن درخت چای و زایلیتول، التهاب لثه را کاهش می‌دهد. همچنین شستشو با یک فرآورده دیگر حاوی روغن درخت چای، میخک، و ریحان التهاب لثه را کاهش می‌دهد. 

بوی بد دهان: تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که اضافه کردن روغن درخت چای به مخلوط عصاره نعنا و بادرنجبویه و شستشوی دهان به مدت ۳ دقیقه با آن، بوی بد دهان را کاهش می‌دهد. 

پرمویی در خانم‌ها (هیرسوتیسم): تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف اسپری حاوی اسطوخدوس و روِغن درخت چای، ۲ بار در روز  و به مدت ۳ ماه، رویش مو را در برخی از بخش ها در افراد مبتلا به هیرسوتیسم کاهش می‌دهد. 

شپش: تحقیقات نشان می‌دهد که روغن درخت چای ممکن است شپش ها را دفع کند. ترکیب حاوی اسطوخدوس و روغن درخت چای تخم شپش‌ها را  می ‌کشد و تعداد شپش های زنده را کاهش می ‌دهد. البته مشخص نیست که آیا اثر ایجاد شده به دلیل روغن درخت چای به تنهایی یا ترکیب آن با اسطوخدوس باشد. 

عفونت استافیلوکوس مقاوم به متی سیلین (MRSA): مدارک موجود در مورد اثر روغن درخت چای بر MRSA واضح نیست. مقایسه روغن درخت چای با درمان استاندارد MRSA، نشان می دهد که این فرآورده اثری در درمان یا پیشگیری از عفرنت اشاره شده ندارد. همچنین به نظر نمی رسد مصرف روغن درخت چای جهت تمیز کردن زخم تاثیری بر برداشت این عفونت داشته باشد. البته نتایج تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف پماد بینی ۴٪ روغن درخت چای به همراه شامپو بدن ۵٪ آن و درمان های رایج اندکی مفید می باشد. به نظر نمی رسد روغن درخت چای در پیشگیری از عفونت MRSA نقشی داشته باشد. 

واکنش حساسیتی به نیکل: نتایج تحقیقات اولیه نشان می دهد که روغن درخت چای رقیق نشده ممکن است سطح و قرمزی واکنش پوستی را در افراد حساس به تماس با نیکل، کاهش دهد. همچنین برخی از نتایج تحقیقات اولیه نشان می دهد که  مصرف روغن درخت چای رقیق شده قبل از تماس با نیکل ممکن است احتمال بروز واکنش پوستی را در افراد حساس به تماس با نیکل، کاهش دهد. 

عفونت قارچی دهان و گلو (برفک یا کاندیدیازیس دهانی-مری): افراد مبتلا به ایدز به دلیل داشتن سیستم ایمنی ضعیف ممکن است به عفونت های فرصت طلب مثل برفک دهان مبتلا شوند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف روغن درخت چای در افراد مبتلا به برفک دهان که برفک آنها به درمان های رایج ضد قارچ (مثل فلوکونازول) پاسخگو نیست، ممکن است مفید باشد. به نظر می رسد قرقره کردن روغن درخت چای به مدت ۲-۴ هفته سبب بهبودی علایم شود. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مصرف روغن درخت چای به عنوان بخشی از یک فرآورده ترکیبی، ممکن است سبب بهبود ناراحتی های دهانی در افراد سرطانی شود. البته اضافه کردن  ۱ میلی لیتر روغن درخت چای به درمان استاندارد tissue conditioning جهت کاهش التهاب و عفونت در افراد دارای دندان مصنوعی ندارد. 

عفونت پوستی ویروسی:  تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف روغن درخت چای و ید به مدت ۳۰ روز روی پوست کودکان  به پاک سازی جوش های پوستی سفید یا قرمز ایجاد شده در محل فولیکول مو توسط  poxvirus به نام skin bumps کمک می کند. اثرگذاری این ترکیب بیش از مصرف روغن درخت چای به تنهایی یا ید به تنهایی بوده است. 

عفونت تریکوموناسی واژن: تحقیقات اولیه نشان می دهد که مصرف روغن درخت چای در افراد مبتلا به عفونت تریکوموناسی واژن کمک می کند. 

سایر مواری که نیاز به مدارک بیشتر جهت اثبات اثر بخشی روغن درخت چای دارند:

احتقتان، سرفه، عفونت گوش، پیشگیری از عفرنت در محل جراحت، سرختگی، گزش حشره،   کورک یا دمل، کرم حلقه ای، جرب، گلودرد

مصرف پوستی روغن درخت چای در عمده افراد ممکن است بی خطر باشد، اما می تواند واکنش های پوستی و تورم ایجاد کند. در افراد دارای جوش می تواند سبب قرمزی، تحریک، خشکی و احساس سوزش شود. 

مصرف فرآورده حاوی روغن درخت چای و اسطوخدوس بر روی پوست پسران جوان که هنوز به بلوغ نرسیده اند، ممکن است خطرناک باشد. این فرآورده ممکن است دارای اثرات هورمونی باشد که تعادل هورمونی پسر بچه را به هم بزند. در برخی از موارد مصرف این فرآورده موجب رشد غیرعادی سینه ها (جینکومستیا) شود. ایمنی مصرف این فرآورده در خانم های جوان مشخص نیست. 

مصرف خوراکی روغن درخت چای احتمالا خطرناک باشد. به عنوان یک قانون کلی از مصرف روغن های فرار گیاهی رقیق نشده اجتناب کنید زیرا ممکن است عوارض جانبی شدیدی از جمله گیجی، ناتوانی در راه رفتن و عدم تعادل، راش و کما ایجاد کنند. 

توصیه ها و هشدارهای مخصوص: 

بارداری و شیردهی: مصرف پوستی روغن درخت چای در این دوران ممکن است بی خطر باشد. البته مصرف خوراکی آن احتمالا خطرناک باشد. قورت دادن روغن درخت چای می تواند سمی باشد. 

در حال حاضر اطلاعات کافی در خصوص تداخلات این فرآورده موجود نیست.