روانپزشکان کیارا سیرلی و جولیو تونونی از مرکز خواب و هوشیاری ویسکانسین، نظریه ی هم ایستایی سیناپسی (SHY) را در سال 2003 پیشنهاد کردند. طبق این نظریه خواب بهایی است که ما در ازای انعطاف پذیری و قابلیت یادگیری مغز پرداخت می کنیم.

آن ها چند سال قبل یک تحقیق چهار ساله انجام دادند که شواهدی برای این تئوری فراهم آورد. نتایج تحقیقات تکمیلی این تیم که در فوریه ی 2017 در ژورنال ساینس منتشر شد، در راستای تلاش برای اثبات شواهد بصری تئوری SHY بود. پروفسور سیرلی در دانشکده ی پزشکی دانشگاه ویسکانسین این نظریه را در نشست سالانه ی اتحادیه ی پیشرفت های علمی آمریکا بسط داد.

حتما بخوانید آیا در حین خواب انسان توانایی یادگیری دارد؟

عکس های میکروسکوپ الکترونی از درون مغز موش های ازمایشگاهی، نشان دهنده همان چیزی است که هر روز در مغز ما اتفاق می افتد: سیناپس های ما (محل اتصال سلول های عصب) در حین تحریک های عصبی در طول روز قوی و بزرگ می شوند و بعد در زمان خواب حدودا 20% منقبض و کوچک می شوند و فضای خالی برای رشد و یادگیری در روز بعد ساخته می شود.

گروه تحقیقاتی، مغز موش را قسمت قسمت کردند و از میکروسکوپ الکترونی اسکنی برای عکس برداری، بازسازی و آنالیز دو قسمت از قشر مخ استفاده کردند. آن ها توانستند 6920 سیناپس را احیا کنند و سایز آن ها را اندازه گیری کنند.

تیم دقیقا نمی دانست که مغز موشی که خوب خوابیده بود را آنالیز می کردند یا آن که بیدار و به هوش بود. اما در نهایت توانستند نتایج را به میزان خواب در 6-8 ساعت گذشته مرتبط کنند.

آن ها دریافتند که تنها چند ساعت خواب باعث حدودا کاهش 18% در سایز سیناپس ها می شود. این تغییرات در هر دو قسمت قشر مخ رخ داد و متناسب با سایز سیناپس ها بود.
این تحقیق خبر بزرگ و مهمی بود. این نتایج توسط دانشگاه جانز هاپکینز تقویت شد، زیرا در آن جا تحقیقی انجام شده بود که پروتئین های مغز را انالیز کرده و همچنین پیشبینی SHY را مبنی بر این که هدف خواب، بازگشت سیناپس ها است، تایید کرد.

برای پروفسور سیرلی این تحقیق شرط بندی بزرگی بود که خیلی خوب نتیجه داد. ولی او دست از کار نکشیده و آزمایشگاهش در حال حاضر دارد قسمت های جدیدی از مغز را بررسی می کند و نقش خواب را در توسعه ی مغز در موش های جوان ارزیابی می کند.

منبع: medicalxpress