بین سن دو تا چهار سالگی، مغز انسان حدود یک کوادریلیون (10 به توان 15) سیناپس یا ارتباط عصبی دارد. با بالا رفتن سن، برچیده شدن سیناپس های اضافی سبب توسعه ی سیناپس های کارآ تر می گردد که به اندازه ی ایجاد ارتباطات سلولی جدید دارای اهمیت است. عدم تعادل میان تشکیل سیناپس و از بین رفتن آن ها سبب بروز بیماری های روانی مانند اوتیسم و شیزوفرنی می گردد. در یک مطالعه ی جدید که چند روز قبل در ژورنال ساینس منتشر شد، تیمی از محققان به رهبری مولوفسکی ها نشان دادند که یک سیگنال ایمنی به نام اینترلوکین-33 نقشی اساسی در حفظ بهینه ی تعداد سیناپس ها در طی توسعه ی سیستم عصبی مرکزی دارد. آنا مولوفسکی می گوید:"اغلب بیماری های روانشناختی که ما با آن ها روبرو هستیم به نوعی مربوط به توسعه ی سیستم عصبی هستند. حالیا تجربیات دوران کودکی استعداد فرد برای مبتلا شدن به افسردگی یا اضطراب در بزرگسالی، و اختلالات سیستم عصبی استعداد فرد برای ابتلا به اوتیسم یا شیزوفرنی را افزایش می دهد". آری مولوفسکی نیز می گوید:" سیستم ایمنی تنها در بیماری های عفونی نقش ندارد، بلکه باعث توسعه و بازآرایی بافت ها نیز می گردد. این مطالعه نشان می دهد که سیستم ایمنی، به توسعه ی مغز نیز شکل می دهد". با بالغ شدن مغز، تولید اینترلوکین-33 افزایش می یابد، در نتیجه "هرس شدن" سیناپس ها عملی می گردد. به علاوه، مطالعات دیگری از این گروه تحقیقاتی، ارتبطا میان کمبود اینترلوکین-33 و عدم "هرس شدن" القایی توسط میکروگلیا ها را به طور برجسته ای نشان داد. در مجموع، نتایج این مطالعات نشان دهنده ی آن بود که سیستم ایمنی می تواند توسعه ی مغز را به واسطه ی تاثیر بر سلول های گلیا، که مسئول بازآرایی سیناپس ها هستند، کنترل کند. آری مولوفسکی می افزاید:" مغز بسیار انعطاف پذیر است؛ انعطاف پذیرتر از آن چه که می پنداریم. درک این که این مکانیسم های توسعه ای چگونه در بزرگسالی عمل می کنند یا چگونه در بازآرایی سلول های مغزی نقش دارند می تواند برای درمان بیماری های روانشاختی موثر باشد. ما امیدواریم با فهم بهتر نقش سیستم ایمنی در توسعه ی مغز، اختلالات سیستم ایمنی را در قالب بیماری ها بیشتر بفهمیم".

منبع: medicalxpress