گروهی از مولکول ها که پروتئین klotho نام دارند چند دهه است که نظر محققانی در زمینه روند پیری را به خود جلب کرده اند. این پروتوئین ها علاوه بر متابولیسم در روند طول عمر انسان نیز نقش ایفا میکنند. 

در اواخر سال 1990 محققین بر روی تاثیر این پروتوئین در موش ها مطالعاتی را آغاز کدرند که در آن مشخص شد؛ موش هایی که ژن های Klotho جهش یافته دارند از شرایطی رنج می برند که مشابه پیری زودرس و نابهنگام است. بعلاوه آنها طول عمر بسیار کوتاه تری داشتند، نابارور میشدند، و همچنین ریسک ابتلا به آترواسکلروزیس، استئوپروزیس و آمفیزم و هم چنین آتروفی پوست در آنها افزایش می یافت.

همچنین محققان یافتند که وجود بیش از حد ژن Klotho در موش ها تغییراتی را در سیگنال انسولین و فاکتور رشد شبه انسولین یک را اعمال می کند، که موجب افزایش طول عمر می شود.

حتما بخوانید آیا می شود پیری را کنترل کرد؟

ژن Klotho چیست؟

در مطالعات اخیر که در "دانشگاه ییل" در حوزه کنترل روند پیری، به ساختار این پروتئین ها، توجه بیشتری شده است. به همین دلیل امروزه محققان درک بهتر از این که Klotho  در بدن چه میکند، دارند. همچنین دانشمندان بر این باورند که یافته هایشان نتایجی را برای درمان های آتی بسیاری از بیماری ها از جمله چاقی، دیابت، و برخی از سرطان ها، در بردارد.

در خانوارده Klotho، دو پروتئین به نام های آلفا و بتا وجود دارند. که هر دو رسپتور هایی هستند که روی غشای بافت های خاصی می نشینند. آنها در اتصال با مولکول هایی که "FGF های درون ریز" نامیده میشوند کار میکنند که فرایند های متابولیسمی را در بافت ها و ارگان های مختلف، از جمله مغز، کبد، و کلیه ها، تنظیم میکنند. پروتئین های klotho و FGF ها در محل هایی نزدیک به هم عمل میکنند.

در حقیقت، محققان این عرصه، بر روی تاثیر پروتئین های klotho و FGF بر روی روند و یا کنترل پیری مباحث علمی مختلفی را مطرح نموده اند.

تاثیر ژن Klotho و FGF بر روی روند پیری

محققان با استفاده از کریستالوگرافی اشعه ی X، یک تصویر دقیق از ساختار klotho بتا ایجاد کرند. اولین کشف آنها این بود که beta-klotho رسپتور ابتدایی برای FGF21، همان هورمونی است که در طول گرسنگی تولید میشود. FGF21 دارای گستره ای از اثرات است؛ برای مثال، موجب افزایش حساسیت انسولین شده و متابولیسم گلوکز را برای القای کاهش وزن افزایش میدهد.

نویسنده ی ارشد مطالعه Joseph Schlessinger، استاد فارماکولوژی در دانشکده ی پزشکی ییل اهمیت این یافته را توضیح میدهد. او میگوید

مشابه انسولین، FGF21 متابولیسم هایی از جمله برداشت گلوکز را تحریک میکند. در حیوانات و در برخی از آزمایشات بالینی FGF21، نشان میدهد که شما میتوانید بدون تغییری در مصرف غذا، افزایش سوخت کالری داشته باشید. اکنون ما متوجه میشویم که چگونه عمل بیولوژیکی FGF21 را ارتقا بخشیم.

اگر فعالیت این هورمون بتواند از نظر فارموکولوژی تحریک شود، ممکن است در درمان شرایطی مثل دیابت و چاقی مفید باشد. ضمنا در مقاله، نوعی از FGF21 توصیف می شود که 10 برابر توانمندتر است و قطعا میتواند مزایای دارویی بیشتری داشته باشد.

آنها شواهدی یافته اند مبنی بر این که چگونه گلوکوزیداز، از یک آنزیم تجزیه ی کننده ی قند، به یک رسپتور هورمونی که قند خون را کاهش می دهد، تغییر می کند.

Joseph Schlessinger می افزاید:

این ممکن نیست اتفاقی باشد. ارائه روشی درمانی برای چاقی و دیابت همچنان از اهمیت به سزایی برخوردار است. پس هر چیزی که روش جدیدی را بتواند ارائه دهد احتمال دارد توجه زیادی را به خود جلب کند. ارتقا این راه میتواند مفید باشد.

از طرف دیگر، نویسندگان باور دارند که بلاک کردن این راه ممکن است منجر به ارائه درمان های موثرتری برای سرطان کبد و بیماری های استخوان بشود. Schlessinger با خلاصه کردن راه طویل پیش رو نتیجه میگیرد که:

قدم بعدی این است که هورمون های بهتری ایجاد کنیم، بلاکر های قوی جدیدی بسازیم، مطالعات حیوانی انجام دهیم، و به جلو پیش برویم.

منبع: medicalnewtoday