در همین حین که حکومت‌ها و مقامات بهداشت در سرتاسر دنیا با اپیدمی کرونا ویروس SARS2 دست و پنجه نرم می‌کنند، پیشرفت‌های جدیدی در آمارگیری و پاسخ به موارد مبتلا درحال اتفاق افتادن است.

در11فوریه 2020، سازمان بهداشت جهانی به‌طور رسمی نام کرونا ویروس جدید را انتخاب کرد: Coronavirus disease 2019 (COVID-19)

پس از ثابت شدن تعداد موارد تازه مبتلا شده، در 13 فوریه، دولت چین تعداد 15000 مورد جدید ابتلا به COVID-19 و 242 مورد مرگ تنها در یک روز را در استان هوبی گزارش کرد. قبل از این، آمارها فقط مواردی را که در آزمایشگاه تایید شده بود، شامل می‌شدند و این افزایش ناگهانی ناشی از طبقه‌بندی مجددی هست که موارد قدیمی و مشکوک به بیماری با معیارهای بالینی گسترده‌تری، مثل تایید پنومونی از طریق عکسبرداری تشخیص داده می‌شوند.

تغییر معیارهای تشخیص بیماری تنها در استان هوبی اعمال شده و می‌تواند تصویر واضح‌تری از موقعیت را در مرکز شیوع بیماری به ما نشان دهد، چرا که آمارهای قبلی که پایین به نظر می‌آمدند، باعث شک و تردید در رابطه با صحت گزارش‌ها شده بودند. WHO اشاره کرده است که خط سیر اپیدمی احتمالا مانند قبل باقی مانده است، اما هنوز مشخص نیست که به کدام سمت ادامه خواهد یافت و جامعه‌ی جهانی باید مراقب و هوشیار باشد.

نحوه ی ارائه ی اطلاعات به عموم مردم در فاز بعدی اپیدمی، حیاتی خواهد بود. در چین با وجود حدود 79000 مورد ابتلا، استراتژی های امنیت ملی برای COVID-19 اصطلاحا به اقدامات کنترلی زمان جنگ تغییر یافته است. برخی شهرها در قرنطینه هستند و 760 میلیون نفر تحت تاثیر قرار گرفته اند. شناسایی، ایزولاسیون و اجرای روش‌های درمانی به صورت منطقه‌ای طیف گسترده‌ایی از راهبردهای نظامی و با تکنولوژی بالا را پیش رو قرار داده است.

تشخیص موارد مشکوک به بیماری از طریق اقدامات گسترده‌ای شامل سابقه‌ی تماس بیمار با دیگران، سوابق استفاده از وسایل حمل و نقل و حتی خطوط تلفن انجام می‌شود. انتقادات شدیدی به خاموش کردن صداهای معترض در چین وارد شده است. مثل مورد دکترLi wenliang که پس از افزایش نگرانی‌ها درباره ی کرونا ویروس در فضای مجازی دستگیر شد و سپس بر اثر همان بیماری درگذشت. همچنین نگرانی‌های دیگری درمورد اقدامات انجام شده مثل ایزوله کردن، جمع کردن افراد و قرنطینه آنها در مکان‌های موقتی به مدت نامعلوم، بالا گرفته است. رسانه‌های غربی همچنین گزارش کرده اند که برخی مناطق مسکونی در یک سیستم شبکه‌ای ممنوع‌ الورود شده‌اند و دارای نقاط کنترلی هستند که رفت و آمدها را کنترل می‌کنند و به طرز موثری ساکنان را در منطقه نگه داشته‌اند. برخی وسایل نقلیه عمومی داخلی و سفرهای خارجی به چین متوقف شده‌اند و پروازهای تجاری محدود شده‌اند.

با این وجود شواهد کمی وجود دارد که ممنوعیت‌های پروازی گسترش بیماری‌های عفونی را به طرز موثری متوقف کنند و در مقابل می‌توانند باعث مختل شدن زنجیره‌ی تامین تدارکات شوند که به نوبه ی خود باعث بی‌اعتمادی می‌شود و ممکن است اصول قوانین بین‌المللی سلامت را نقض کند. پاسخ بین‌المللی به COVID-19 بر جلوگیری از یک " همه‌گیری" متمرکز شده است که برخی متخصصان معتقدند می‌توانیم اکنون در مراحل اولیه‌ی آن باشیم. تا تاریخ 2 مارس 2020، WHO، 8341 مورد تایید شده‌ی ابتلا در 67 کشور غیر از چین گزارش شده است. علاوه بر موارد تایید شده بیماری که به ووهان سفر کرده بودند، کشورهایی شامل سنگاپور، ژاپن، تایلند، کره جنوبی، ایران و ایتالیا دسته هایی از موارد ابتلا که به صورت محلی به بیماری مبتلا شده‌اند را گزارش کرده‌اند.

با توجه به این ارقام، نرخ انتقال در رده‌های دوم و سوم از اهمیت زیادی برخوردار است و اطلاعات غلط و ترس بسیار شایع است. تصور می‌شود هزاران نفر از پرسنل پزشکی در چین به COVID-19 مبتلا هستند. درحالی ‌که کشورها مراقبت را بالا برده‌اند و موارد تشخیص گسترده‌تر شده ، خطر تجهیزات محافظتی ناکافی و کمبود کیت‌های تشخیص بیشتر می‌شود. اولین مورد تایید شده در آفریقا (مصر) نگران کننده است، چراکه سیستم‌های بهداشتی ضعیف می‌توانند سطح آمادگی ضعیفی داشته‌باشند.

WHO خواستار سرمایه‌‌گذاری بیشتر در نظارت و سطح آمادگی شده‌است، اما دولت‌ها توجه زیادی نشان نداده‌اند. بودجه ی زیادی به محل توسعه ی واکسن‌ها اختصاص داده شده است، اما با وجود چندین کاندیدای درحال پیشرفت احتمال کمی وجود دارد که واکسن موفقی به این زودی به دست بیاید. کار آزمایی‌های بالینی زیادی درحال انجامند اما ممکن است هفته‌ها طول بکشد تا نتایج مشخص شوند. در کنفرانس امنیت مونیخ در 15فوریه دکتر Tedros Adhonom مدیر ارشد WHO گفت: ما نه تنها در جنگ با یک اپیدمی (همه گیری بیماری) هستیم، بلکه در جنگ با اینفودمی (همه‌گیری اطلاعات، افزایش بیش از حد حجم اطلاعات غلط و شایعات) نیز هستیم. به این وسیله که اطلاعات اشتباه از طریق شبکه‌های اجتماعی تکرار و ماندگار خواهند شد و سلامت عمومی را در معرض خطر قرار خواهد داد.

در این مقطع زمانی، انتشار سریع اطلاعات معتبر و قابل اطمینان، شامل شفافیت در تشخیص موارد ابتلا، همرسانی داده‌ها و ارتباطات مستقیم و سالم و تحقیقات بازبینی شده است که بسیار مورد نیاز است. ممکن است راهی برای "جلوگیری از همه‌گیری" COVID-19 وجود نداشته باشد، اما اطلاعات معتبر و بازبینی شده موثرترین راه "پیشگیری از ترس و وحشت" ناشی از بیماری است.