ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) عامل ایجاد طیف وسیعی از بیماری های مقاربتی است. این ویروس بیش از 150 سویه معمولی و 40 سویه ی بیماری زا دارد. سویه های این ویروس طیف وسیعی از بیماری های مقاربتی، از زگیل تناسلی تا سرطان دهانه ی رحم را ایجاد می کنند.

یکی از نگرانی های مادران باردار مبتلا به HPV، میزان وجود احتمال انتقال این ویروس به جنینشان است. نکته ایی که باید به این دسته مادران گفت این است که، این ویروس در اغلب موارد به جنین در حال رشد آسیبی وارد نمی کند. اما مراقبت های دروارن بارداری در زنان مبتلا به HPVباید به صورت دوره ایی انجام شود. البته ذکر این نکته ضروری است که زنان، پیش از حاملگی باید متخصص زنان و زایمان را از وجود ویروس، در صورت مبتلا بودن، آگاه سازند.

حتما بخوانید واکسن گارداسیل روشی برای پیشگیری زیگیل تناسلی

آنچه زنان حامله باید در مورد HPV بدانند

زنانی که قصد حاملگی دارند، اغلب این سوال را می پرسند که آیا به تست HPV برای اطمینان از عدم ابتلا به ویروس نیاز دارند یا نه؟ در واقع پاسخ این سوال منفی است.

اگر زنان به طور مرتب تست پاپ اسمیر بدهند، در صورت مشاهده ی هرگونه عامل غیر طبیعی، پزشک زنان وجود HPV را چک خواهد کرد. به طور معمول در ابتدای حاملگی، از فرد، تست پاپ اسمیر گرفته می شود؛ خواه فرد به صورت دوره ای به پزشک زنان مراجعه می کرده است یا نه. مشاهده ی هرگونه ناهنجاری در تست پاپ اسمیر ممکن است پزشک را به انجام تست های مرتبط به HPV وا دارد اما به طور کلی، انجام یک تست ویژه و اختصاصی برای HPV قبل از حاملگی ضروری نیست و همان پاپ اسمیر برای زنان کفایت می کند.

حتما بخوانید اهمیت تزریق واکسن پاپیلومای انسانی یا HPV

پزشک را از سابقه ی ابتلا به HPV آگاه کنید

فردی که سابقه ی ابتلا به HPV دارد باید پزشکش را از آن آگاه کند. این آگاهی دادن، شامل بیان سابقه ی زگیل تناسلی، تغییر بافت رحم، سابقه ی پاپ اسمیر با نتایج غیر طبیعی، سابقه ی درمان جراحی در ناحیه ی تناسلی و یا هر مشکل دیگر نیز می شود. همه ی این ناهنجاری ها سبب می شوند که وضعیت فرد به طور دقیق بررسی شود.

با این وجود، ارتباط معناداری میان HPV و سقط، زایمان زودرس و سایر مشکلات حاملگی دیده نشده است. ضمنا، خطر انتقال ویروس به فرزند بسیار کم است. اگر زنی مبتلا به سویه های سرطان زای HPV باشد، در طی حاملگی برای تغییرات سلولی بافت رحم مورد ارزیابی دقیق و پیوسته قرار می گیرد. در بعضی زنان حامله ی مبتلا به HPV، تغییرات بافت رحمی ممکن است در طی حاملگی افزایش یابد. در این افراد درمان های مرتبط با این تغییرات معمولا به پس از حاملگی موکول می شود؛ زیرا این درمان ها ممکن است سبب زایمان زودرس شوند.

در صورت ابتلای زن حامله به زگیل تناسلی، پزشک تغییر اندازه ی زگیل را رصد می کند. تغییرات هورمونی در طی حاملگی می توانند سبب تکثیر، بزرگ شدن یا گاهی خونریزی زگیل شوند. در صورت افزایش اندازه ی زگیل، معمولا درمان آن به پس از زایمان موکول می شود مگر آن جا که زگیل، سبب بسته شدن لوله ی واژن شود که در این موارد، برداشتن زگیل قبل از زایمان انجام می شود. این برداشت می تواند از طریق جراحی، سوزاندن با مواد شیمیایی یا جریان الکتریسیته انجام شود.

احتمال انتقال ویروس پاپیلومای انسانی از مادر به نوزاد

احتمال انتقال ویروس پاپیلومای انسانی در طی زایمان به فرزند بسیار کم است. حتی اگر ویروس به بدن نوزاد منتقل شود، سیستم ایمنی نوزاد معمولا ویروس را از بدن پاک می کند.

در برخی موارد بسیار معدود، نوزاد به دنیا آمده از زن مبتلا به HPV، ممکن است مبتلا به زگیل در ناحیه ی گلو باشد. این وضعیت، عفونت پاپیلومای تنفسی نام دارد و باید به سرعت با جراحی لیزر درمان شود.

حتی اگر مادر مبتلا به HPV، به سرطان دهانه ی رحم مبتلا شود باز هم احتمال انتقال بیماری به فرزند کم است.

کنترل HPV پس از زایمان

درمان HPV عمدتا به پس از زایمان موکول می شود. در برخی موارد، تغییرات بافت رحم و زگیل های ایجاد شده پس از زایمان خود به خود محو می شوند. در این موارد پروسه ی درمانی برای بیمار انجام نمی شود.

منبع: WebMD, Medscape