درمان کم خونی ناشی از مهار مغز استخوان در بیماران سرطانی (بدخیمی های غیر میلوئیدی) تحت شیمی درمانی (که برای حداقل ۲ ماه تحت شیمی درمانی هستند)؛ درمان کم خونی ناشی از بیماری کلیوی مزمن (شامل بیماران تحت دیالیز یا غیر دیالیز) به منظور کاهش نیاز به انتقال خون؛ درمان کم خونی ناشی از درمان ایدز (درمان با زیدوودین)، زمانی که میزان اریتروپویتین به کمتر از ۵۰۰mU/ml برسد؛ انتقال خون آلوژنیک قبل از جراحی های غیر قلبی و غیر عروقی انتخابی، زمانی که هموگلوبین خون قبل از جراحی کمتر از ۱۰-۱۳ g/dl باشد و خطر بالای خون ریزی وجود داشته باشد.
توجه: اپویتین در شرایط زیر توصیه نمی گردد:
بیماران سرطانی دریافت کننده هورمون یا فرآورده های بیولوژیک درمانی، یا بیماران تحت رادیو درمانی؛ بجز شرایطی که همزمان با درمان های ذکر شده، بیمار تحت شیمی درمانی مهار کننده مغز استخوان باشد.
بیمارانی که شیمی درمانی مهار کننده مغز استخوان را با هدف درمانی دریافت می کنند.
بیمارانی که قصد اهدای خون دارند.
بیمارانی که تحت عمل جراحی قلبی و عروقی هستند
به عنوان جایگزین گلبول قرمز در بیمارانی که نیازمند تصحیح سریع کم خونی هستند.
توجه: در کارآزمایی های بالینی (و یک مطالعه متا آنالیز)، بهبود کیفیت زندگی، خستگی و وضعیت عمومی بدن با اپویتین مشاهده نشده است.
بيماران سرطاني كه داروهاي سركوب كننده مغز استخوان دريافت مي كنند
لوكميا
بيماران سرطاني كه پيوند مغز استخوان انجام داده اند
پيوند سلول هاي بنيادي محيطي
نوتروپني مزمن
کاربرد برای کاهش بروز عفونت و کاربرد در بیمارانی که داروهایی با عوارض نوتروپنيا مصرف می کنند.
درمان ترومبوسایتوپنی (کاهش تعداد پلاکت های خون) مزمن وابسته به سیستم ایمنی (ITP) در شرایطی که ریسک خون ریزی افزایش یابد و پاسخ درمانی مورد نظر با کورتیکواستروئیدها، ایمونوگلوبولین و یا برداشتن طحال مشاهده نشود.
رومیپلاستیم در دیگر شرایط بالینی (مانند سندرم میلودیسپلاستیک) برای افزایش تعداد پلاکت ها و رساندن آن به سطح نرمال استفاده نمی گردد.