اسلتامیویر

این دارو برای موارد زیر استفاده می شود:

• درمان بیماری حاد غیر پیچیده ایجاد شده بر اثر عفونت آنفولانزا (A یا B) در اطفال بزرگتر از ۱ سال و بزرگسالانی که به مدت کمتر از ۲ روز علامت‌دار بوده‌اند؛

• پیشگیری از عفونت آنفولانزا (A یا B) در اطفال بزرگتر از 1 سال و بزرگسالان.

کمیته مشورتی ایمن‌سازی (ACIP) توصیه میکند درمان برای گروه‌های زیر در نظر گرفته شود:
 

• افرادی با بیماریهای شدید، کمپلیکه یا پیش‌رونده

• بیماران بستری شده در بیمارستان

• افرادی که در معرض خطر بالایی برای عوارض ناشی از آنفولانزا هستند:

1. کودکان کوچکتر از 2 سال (بیشترین خطر در کودکان کوچکتر از 6 ماه)

2. افراد بالغ بزرگتر از 65 سال

3. افراد مبتلا به اختلالات مزمن ریوی (شامل آسم) یا سیستم قلبی عروقی (به جز فشار خون بالا)

4. افراد مبتلا به بیماریهای مزمن متابولیک (شامل دیابت شیرین)، بیماریهای کبدی، اختلال عملکرد کلیوی، اختلالات خونی (شامل بیماریهای سیکل سل)، سرکوب سیستم ایمنی (شامل سرکوب ایجاد شده توسط داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یا HIV)

5. افراد مبتلا به اختلالات نورولوژیک/نوروماسکولار (شامل اختلالاتی مثل آسیب به نخاع، تشنج، سربرال پالسی، سکته مغزی، عقب ماندگی ذهنی، تاخیر در رشد متوسط تا شدید یا دیستروفی عضلانی) که ممکن است عملکرد تنفسی یا توانایی دفع ترشحات تنفسی را مختل کنند یا خطر آسپیراسیون را افزایش دهند.

6. زنان باردار یا بعد از زایمان (کمتر یا مساوی 2 هفته بعد از زایمان)

7. افراد کمتر از 19 سال که به مدت طولانی آسپیرین مصرف کرده‌اند

8. بومی‌های آمریکا (سرخپوستها) یا بومی‌های آلاسکا

9. افراد بسیار چاق (BMI بیشتر یا مساوی 40)

10. افراد ساکن مراکز پرستاری یا بقیه مراکز نگهداری
     

همچنین بیماران سرپایی که قبلا سالم بوده‌اند و پرخطر محسوب نمیشوند و اکنون آنفولانزای تایید شده یا مشکوک دارند، بر اساس قضاوت بالینی میتوانند در 48 ساعت اول شروع علایم درمان را دریافت کنند.

ACIP توصیه میکند پیشگیری در گروه‌های زیر در نظر گرفته شود:

-پیشگیری بعد از تماس میتواند برای خانواده یا افراد دیگری که در تماس نزدیک با موارد تایید شده‌ی آنفولانزا یا موارد مشکوک به آنفولانزا بوده‌اند، و در معرض خطر بالاتری برای عوارض ناشی از آنفولانزا هستند و علیه گونه‌های رایج در زمان تماس واکسینه نشده‌اند، در نظر گرفته شود.

-پیشگیری بعد از تماس میتواند برای پرسنل مراقبت سلامت که واکسینه نشده‌اند و در محل کار و بدون تجهیزات محافظت‌کننده در معرض بیماری قرار گرفته‌اند، در نظر گرفته شود.

-پیشگیری قبل از تماس باید فقط در کسانی استفاده شود که در معرض خطر خیلی بالای عوارض ناشی از آنفولانزا هستند و در مواقعی که خطر زیادی برای تماس با بیماری وجود دارد، نمیتوانند به روش دیگری محافظت شوند.

-همچنین زمانی که نیاز است شیوع ناگهانی بیماری کنترل شود، پیشگیری باید به همه‌ی افراد واجد شرایط مستقر در مراکزی که از بیماران پرخطر نگهداری میکنند، اعمال شود.

ACIP توصیه میکند که درمان و پیشگیری میتواند در صورت مورد مصرف داشتن به اطفال کوچکتر از 1 سال داده شود.

این دارو برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا نمی باشد.
 

• قبل از مصرف اسلتامیویر، در صورت حساسیت به آن یا سایر آلرژی ها به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
   
• قبل از مصرف این دارو، سوابق پزشکی خود را به ویژه بیماری کلیوی و دیالیز به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
   
• قبل از جراحی، در مورد کلیه داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک یا دندانپزشک خود صحبت کنید.
   
• در دوران بارداری، این دارو فقط در مواقعی که به وضوح مورد نیاز باشد، باید استفاده شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک و داروساز خود صحبت کنید.
   
• این دارو به شیر مادر منتقل می شود، اما بعید است به نوزاد شیرخوار آسیب برساند.   قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
  
   

​عوارض جانبی اسلتامیویر 
 

• ممکن است عوارضی مانند حالت تهوع و استفراغ رخ بدهد، در صورت تداوم یا بدتر شدن به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
   
• بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
   
• آنفولانزا یا داروی اسلتامیویر به ندرت ممکن است باعث ایجاد تغییرات روحی و روانی جدی شود.
  
  این احتمال در کودکان بیشتر می باشد. در صورت بروز علائم رفتاری غیرمعمول، از جمله: سردرگمی، آشفتگی، صدمه زدن به خود، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
   
• واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر می باشد. با این وجود، اگر متوجه علائم واکنش آلرژیک جدی شدید، سریعاً به فوریت های پزشکی مراجعه کنید؛ از جمله:

1. بثورات پوستی
2. خارش، تورم (به خصوص صورت، زبان، گلو)
3. سرگیجه شدید
4. مشکل در تنفس
    

• دارو را به صورت خوراکی با غذا یا با معده خالی مصرف کنید. برای کاهش ناراحتی معده می توانید دارو را با غذا یا شیر مصرف کنید.
   
• به محض بروز علائم آنفولانزا (پس از مواجهه با آنفولانزا)، دارو را مصرف کنید.
   
• اگر آنفولانزا دارید، دارو را طبق دستور پزشک (معمولاً دو بار در روز به مدت ۵ روز) مصرف کنید.
   
• برای جلوگیری از آنفولانزا، دارو را طبق دستور پزشک (معمولاً روزی یک بار حداقل به مدت ۱۰ روز) مصرف کنید.
   
• دستورالعمل پزشک خود را برای مدت زمان مصرف این دارو دنبال کنید.
   
• مقدار مصرف این دارو بستگی به شرایط پزشکی، عملکرد کلیه ها و پاسخ به درمان دارد. در كودكان مقدار مصرف براساس وزن می باشد.
   
• اگر نمی توانید کپسول ها را بلع کنید، از پزشک یا داروساز در مورد فرم مایع دارو سوال کنید.
  
  اگر فرم مایع دارو در دسترس نباشد، می توانید کپسول را باز کرده و محتویات آن را با مقدار کمی مایع شیرین شده (مانند شربت شکلات بدون قند، شربت کارامل یا شکر قهوه ای حل شده در آب) مخلوط کنید و کل دوز را مصرف کنید.
   
• این دارو زمانی بهتر عمل می کند که مقدار دارو در بدن در حد ثابت نگه داشته شود. بنابراین دارو را هر روز در فواصل مساوی و سر ساعت مصرف کنید.
   
• مصرف دارو را تا پایان دوره درمان ادامه دهید. چرا که قطع زود هنگام دارو ممکن است باعث شود ویروس همچنان به رشد خود ادامه دهد و منجر به عود عفونت یا عدم حفاظت شما در برابر آنفولانزا شود.